«ԾՆՈՂՆԵՐՒ ԿԵՆԱՑԸ»
Մեր ծնողների կենացը խմենք
Եվ այդ կենացը թող կանգնած խմենք։
Անկախ նրանից նրանք կան–չկան
Եթե հիշւմ ենք ւրեմն միշտ կան։
Մի նոր, մարդասեր սերւնդ է եկել
Ծնողների հետ չի ւզւմ ապրել։
Մեզնով ապրւմ են, մեզ չեն նկատւմ,
Հետամնաց ենք նրանց աչքեռւմ։
Խմենք կենացը մեր ծնողների,
Խմենք հոտընկայս, թող անւշ լինի։
Երևի վերջին սերւնդն ենք կյանքւմ,
Որ ծնողների կենացն է խմւմ…
(եթե չեմ սխալվւմ Պ.ՍԵՎԱԿ)