Փիլիսոփաների` կյանքի հանդեպ ունեցած սիրո կամ անտարբերության մեջ դրսևորվում է նրանց ինքնասիրությունը, որը նույնքան վիճաբանության ենթակա չէ, որքան համի զգացողությունը կամ գույների ընտրությունը:


Բավական է միայն մարդ դառնա նշանավոր, իսկույն գտնվում են դպրոցում նրա կողքին նստած ինչ-որ մեկը:


Խիղճը պատժում է հաճախ նույնիսկ այնտեղ, որտեղ օրենքը դա չի անում:


Ամենաարժեքավոր պարգևները նրանք են, որոնք տալիս են պատիվ և ոչինչ ավելին:


Գիտելիքները մարդուն կշիռ են տալիս, իսկ արարքները` փայլ: Սակայն մարդկանց մեծամասնությունը կարողանում է միայն փայլել, բայց ոչ կշռադատել:


Երբ արհամհարանքը փոխադարձ է, մի արհամարհանքը չի ոչնչացնում մյուսին, այլ միայն կրկնապատկում է այն:


Ինչ է գիտելիքը: Ոչ այլ ինչ, քան գրանցված փորձ:


Երաժշտությունը մտածել չի կարող, բայց նա կարող է մարմնավորել միտքը:


Գրականությունը հասարակության արտահայտությունն է, ինչպես որ բառը մարդու արտահայտությունն է:


Վատն է այն աշակերտը, որը ուսուցչին չի գերազանցել:


Ով միշտ անում է այն, ինչ ցանկանում է, հազվադեպ է անում այն ինչ պարտավոր է:


Մարդկանց իմաստությունը համեմատական է ոչ թե նրանց փորձին, այլ այն ձեռք բերելու նրանց ընդունակությանը:

Տղամարդիկ ուշադրություն են դարձնում այն բանին, թե ինչ են մտածում իրենց մասին, կանանց համար կարևոր է, թե իրենց մասին ինչ են խոսում:
Մարդկության մեծ մասը ողջերը չեն, այլ մեռածները:


Երբեք մի կռվիր նրա հետ, ով ոչին չունի կորցնելու, դա անհավասար մենամարտ է:


Ով չի կարողանում խնայել քիչը, նա չի կարող նաև պահել շատը:


Ծերերի խրատները նման են ձմեռային արևին` նրանք լուսավորում են, սակայն չեն տաքացնում:


Ամեն մի, նույնիսկ ամենալավ քաղաքի ծայրամասում ջրափոս կա:


Մարդը միայն իր պատկերացումների մեջ է ամենադժբախտը և ամենաբախտավորը:


Բացատրվել կարելի է նրանց հետ, ովքեր խոսում են ուրիշ լեզվով, միայն ոչ նրանց հետ, ովքեր նույն բառերի մեջ բոլորովին այլ իմաստ են դնում:


Մարդիկ ծիծաղելի են լինում այն ժամանակ, երբ ուզում կամ ձգտում են լինել ոչ այն, ինչ կան:


Մարդկանց նախատելու իրավունք ունենալու և ապա նրանց ուղղելու համար պետք է նախ և առաջ սիրել մարդկությունը:

Եթե գոյություն չունենային այնպիսի կետեր, որտեղ չհատվեին բոլորի շահերը, խոսք անգամ չէր կարող լինել որևէ հասարակության մասին:


Հասարակության համար մարդը արժեք ունի սոսկ այնքանով, որքանով նա ծառայում է հասարակությանը:


Լավ հասարակության մեջ բարի մարդիկ պետք է ծառայեն իբրև օրինակ, իսկ չարերը` իբրև խրատ:


Անարգանքը մոռանում են միայն այն ժամանակ, երբ ուրիշ ընտրություն չկա:


Կյանքը կարճ է, սակայն ձանձրույթը երկարաձգում է այն:


Բոլոր հանցագործություններն ու բոլոր արատները իրենց ծագումով պարտական են թուլությանը: Եվ այդ պատճառով նրանք արժանի են խղճահարության:


Ցանկության ուժը համեմատական է արգելքի խստությանը:


Ինչքան ավելի բարակ է սառույցը, այնքան ավելի շատ են բոլորն ուզում համոզվել, թե արդյոք այն կդիմանա:


Նա չէ երջանիկ, ով այդպիսին է թվում ինչ-որ մեկին, այլ նա, ով իրեն զգում է այդպիսին:


Կրթությունը գիտելիքների քանակը չէ, այլ լիակատար ըմբռնումն ու հմուտ կիրառումն այն ամենի, ինչ գիտես:

Դժվար է հավատալ, որ մարդը ձեզ ճշմարիտն է ասում, երբ դուք գիտեք, որ նրա տեղը դուք կստեիք:


Այն կարծիքները, որոնք մենք հայտնում ենք ուրիշների վերաբերյալ, վկայում են այն մասին, թե ինչ ենք մենք մեզանից ներակայացնում:


Զգուշացիր նրանից, ով քո հարվածին չի պատասխանել:


Պետության ղեկավարին բազմաթիվ մահապատիժները նվազ չափով են խայտառակում, քան բժշկին` բազմաթիվ մահերը:


Մարդ կարող է ապրել իբրև արքա, կամ իբրև դատավոր, բայց նա պետք է մեռնի իբրև մարդ:


Մարդը, որը երկրային ձախորդությունները տանում է առանց փիլիսոփայության, նման է նրան, ով հորդառատ անձրևի տակ քայլում է գլխաբաց:


Միայն իմաստուններն են տիրում գաղափարներին, ինչ վերաբերվում է մարդկության մեծ մասին, ապա գաղափարներն են տիրում նրանց:


Եթե ուզում ես երջանիկ լինես եղիր, բայց մեզանից շատերը ուզում են ուրիշներից ավելի երջանիկ լինել, որը գրեթե անհնարին է, որովհետեվ ուրիշները միշտ էլ մեզ թվում են ավելի երջանիկ քան ինքներս ենք:
Երջանկությունը ոչ թե այն է, երբ միշտ անում ես ինչ ուզում ես, այլ այն է, երբ միշտ ուզում ես այն, ինչ անում ես։

Մարդը երբեք այնքան դժբախտ չի լինում, որքան թվում է, և երբեք այնքան երջանիկ չի լինում, որքան ուզում է։


Երջանիկ է ոչ թե նա, ով գերի է սառը բանականությանը, այլ նա, ով ազատություն է տալիս հոգում թևածող խենթ երազանքներին:
Երջանիկ է նա, ով կարող է կապի մեջ դնել իր կյանքի սկիզբը վերջի հետ


Բախտը երբեմն ամենագեղեցիկ փետուրները խրում է տխմարի գլխարկը:


Անձնական հատկանիշներից ամենից անմիջականորեն մեր երջանկությանը նպաստում է ուրախ բարքը:


Ագահությունն ու երջանկությունը իրար չեն հանդիպել, զարմանալի չէ, որ նրանք անծանոթ են:


Չի կարելի երջանկություն ձեռք բերել ինքնահայեցողությամբ, նրան զգում են միայն այն դեպքում, երբ ուրիշներից է անդրադառնում:


Դատողություններ են անում բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:


Բարելավեք մարդկանց կյանքի պայմանները, և մարդիկ ավելի լավը կդառնան, որպեսզի արժանի լինեն այդ պայմաններին:


Ակնթարթն էլ բավական է, որպեսզի հերոս դառնաս, սակայն մի ամբողջ կյանք է հարկավոր, որ դառնաս արժանավոր մարդ:


Աշխարհը չի վերջանում մեր տեսած իրերով:


Ամոթի զգացումը չի դաստիրակում, այն տրվում է ի ծնե:

Ով երջանկություն է փնտրում շքեղության ու սանձարձակ կյանքի մեջ, նման է նրան, ով մոմի առկայծումը գերադասում է արեգակի փայլից:


Խելացի մարդը երբեմն շտապում է, բայց ոչինչ չի անում հապշտապ:


Մենակությունը, ծերության ամենաստույգ հատկանիշն է:


Տխմարը մի առավելություն ունի խելոքի հանդեպ, ինքն իրենից մշտապես գոհ է:


Խիղճը հազար վկա արժե:


Գիտուն հիմարը նա է, ով կարդացել է աշխարհում ամեն բանի մասին և կարդացածը ուղղակի պահել հիշողության մեջ:


Հինը երբեք չի հնանում, հնանում է միայն նորը:


Քչախոս մարդուն շատերը երկար ժամանակ խելոք են համարում, նման այն բանի, ինչպես հանգիստ բնավորությունը հաճախ ընդունվում է իբրև ուժեղ:


Տխմարության դեմ օրենքներ չկան:


Ով խոստանում է, դառնում է պարտատու:


Նա, ով մեղրը լիզում է եղնջի վրայից, դրա համար չափազանց թանկ է վճարում:

Երբ ասելու ոչինչ չկա, միշտ վատ են խոսում:


Ինչքան որ լավ խոսելու լինես, եթե դու խոսում ես չափից ավելի, ապա վերջ ի վերջո կսկսես հիմարություններ ասել:


Ուր ոսկին խոսք ունի, այնտեղ խոսքն անզոր է:


Փողը և ժամանակը ամենածանր բեռն է կյանքում: Առավելապես դժբախտ են նրանք, ովքեր դրանցից ունեն ավելի շատ, քան կարող են օգտագործել:


Բացականերին գովում են առանց շողոքորթության:


Միայն նա է իսկական աղքատը, ով ոչ խելք ունի, ոչ ուժ:


Ասա ինձ, թե ինչ կարծիքի ես քո մասին, և ես կասեմ, թե ով ես դու:


Ոչ մի բանում հապաղելն այնքան օգտակար չէ, որքան զայրույթի պահին:


Կյանքում, եթե անգամ բարձր դիրք ես զբաղեցնում, բոլորի հետ հավասարի նման եղիր:


Կիրքը խելքի արբեցումն է:


Մարդու հագուստի կարկատանը երբեք իմ աչքում նրան չի նսեմացնել:


Միայն մարդկանց մեջ է մարդն ընդունակ ճանաչել իրեն:


Իմանալ այն, ինչ գիտե բոլորը, նշանակում է ոչինչ չիմանալ: Գիտելիքը սկսվում է նրանից, ինչ չգիտեն մարդիկ:


Ամենուր իրեն տանը զգալու արտոնությունը պատկանում է միայն արքաներին, անառակ աղջիկներին ու գողերին:

Ոգեշնչվում են միայն տխմարները, խելոքները հավանություն են տալիս:


Նա, ով չի կարող լռել, հազվադեպ է կարողանում լավ խոսել:


Ինչ չեն հասկանում, նրան չեն տիրապետում:


Խորը գլուխ տալով մեկին` մենք մեջքով շրջվում ենք դեպի մեկ ուրիշը:


Խելացիորեն իրար խառնելով սպիտակն ու սևը` տպագրիչը լույս ու գիտելիք է տարածում:


Մարդկանց խոսքը մեկ ծածկում է նրանց մտադրությունը, մեկ` բացում:


Մարդ պետք է լինի իր կամքի տիրակալն ու իր խղճի ստրուկը:


Չի կարելի բուժել մարմինը` չբուժելով հոգին:

Գորտը ոսկի գահից էլ կցատկի ճահճի մեջ:


Իմացությունը նման է ծովի, ով թպրտում ու ճողփում է մակերևույթին, միշտ ավելի է աղմկում ու դրանով, ավելի շատ ուշադրություն է հրավիրում իր վրա, քան մարգարիտ որոնողը, որն առանց ավելորդ աղմուկի` գանձեր որոնելու համար սուզվում է մինչև անհայտ խորքերի հատակը:


Մարդ պետք է լինի իր կամքի տիրակալն ու իր խղճի ստրուկը:


Մոլորվելը հատուկ է յուրաքանչյուրին, բայց իրենց մոլորության մեջ համառում են միայն հիմարները:


Միայն թույլերն են հանցագործություններ կատարում, ուժեղ ու երջանիկ մարդուն դրանք հարկավոր չեն:

1. Նա, ով հավատարիմ ընկեր ունի, կարող է հաշվել, որ ինքը երկու հոգի է:

2. Ոմանք երկրային երջանկությունը կռվով են նվաճում, ուրիշներին նա ինքն է հայտնվում:

3. Անկեղծությունը` սրտաբացություն է: Մարդկանցից քչերի մեջ է դա հանդիպում, և այն համարում ենք անկեղծություն, սոսկ ծածկամտություն է` ուրիշների վստահությունը շահելու համար:

4. Կարեկցանքը վստահություն է առաջացնում, իսկ վստահությունը սրտի բանալին է:

5. Խանդը սնվում է կասկածներով և դառնում է կատաղություն կամ անհետանում, երբ կասկածը փոխվում է վստահություն:

6. Ծիծաղը երջանկության չափանիշ չէ:

7. Կան թեթևամիտ և փուչ մարդիկ, որոնք չեն կարող ոչ մեծ թերություններ ունենալ, ոչ էլ խոշոր արժանիքներ:

8. Նա ով ոչինչ չգիտե, չի կասկածում ոչ մի բանում:

9. Մենք ընդունակ չենք հիշելու այն անգիտությունը, որի մեջ ծնվել ենք, վիճակն այդ ոչ մի հետք իրենից հետո չի թողնում:

10. Անգիտությունը մանկության առավելությունն է:

11. Հաջողությունը հարկավոր է չափել ոչ այնքան դիրքով, որքան մարդ հասել է կյանքում, որքան այն խոչնդոտներով , որպիսիք նա հաղթահարել է հաջողության հասնելիս:

12. Որքան էլ կասկածենք մեր զրուցակցի անկեղծությանը, բայց և այնպես կարծում ենք, թե մեր հանդեպ ավելի անկեղծ են, քան մեկ ուրիշի:

13. Երբ մարդ արել է ամեն բան, ինչ կարող էր, և չնայած հաջողության չի հասել, մի պարսավեք նրան անհաջողության համար:

14. Չափազանց սխալվում են, երբ կարծում են, թե սիրուհուն սիրում են իրենց հանդեպ տածած նրա սիրո համար:

15. Խորհուրդ տալ կարելի է, բայց անհնար է վարվելակերպ ներշնչել:

16. Իրական աշխարհը մեկն է, և դա լիովին բավական է:

17. Ձանձրանում ենք միշտ նրանց հետ, որոնք ձանձրանում են մեզ հետ:

18. Եթե դուք վեճի մեջ պարտություն եք կրում, ձեզ մնում է էլի մի հնարավորություն, հայհոյել ձեր ընդդիմախոսին:

19. Ոչինչ այնքան բնական և այնքան խաբուսիկ չէ, որքան սիրված լինելու հավատը:

20. Խոհեմ զգուշությունն արտահայտվում է ոչ այդքան նրանով, որ մարդ երբեք սխալներ չի կատարում, որքան այն բանով, որ նա թույլ չի տալիս դրանց կրկնությունը:

21. Տեսնելը հեշտ է, դժվար է կանխատեսելը:

22. Այն, ինչ վատ են հասկանում, հաճախ փորձում են բացահայտել այնպիսի բառերի օգնությամբ, որոնց ամենևին չեն հասկանում:

23. Երբ մեկի խելքում բնությունը ճեղքվածք է թողնում, սովորաբար սվաղում է այն ինքնագոհության հաստ շերտով:

24. Եթե հիմարը պատահաբար լավ խորհուրդ տա, ապա հարկ է, որ այն կատարի խելոք մարդը