Լւռ ենք, լւռ ենք ւ կարկամ քարացած նայւմ ենք մենք իրար, միթե դւ ես չեմ ւզւմ աչքերիս հավատալ, մեղմիկ ձայնդ չեմ լսել ես երկար ժամանակ, դւ եկել ւ բորբոքել ես մեր սիրո կրակը անթեղված; կրկներգ, ինչւ չես խոսւմ հերիք է լռես ասա որ գոնե հիշւմ ես, արցւնքը աչքիդ իզւր ես պահւմ չես խաբի գիտեմ սիրւմ ես; երկրորդ տւն; մեթ էր, մւթ էր ւ խավար առանց քեզ իմ կյանքը անիմաստ, ցավ էր վիշտ էր բաժանման վարկյանը ինձ համար, մորմոքւմ էր կարոտից իմ սիրտը անդադար, և ւզւմ էր մոռանալ քեզ ընդմիշտ մոռանալ;