Ինչ ժամանակ վիշտը սրտիդ տիրանա
Կամ վիճակիդ հոգսը վզիդ ծանրանա,
Ուրիշների սրտի հալը հարցրա,
Որ քո հոգուց ամեն մի ցավ վերանա:

Օմար Խայամ

Գինու կավը ի՞նչ մեղք ուներ, տեր Աստված
Որ թափեցիր իզուր տեղը, տեր Աստված
Ես խմեցի դու՞ հարբեցիր, տեր Աստված
Հողը բերնիս, սուտ ե՞մ ասում, տեր Աստված:

Օմար Խայամ

Գինուս կուժը դու կոտրեցիր, աստվա՜ծ իմ.
Բախտիս դուռը դու փակեցիր, աստվա՜ծ իմ,
Իմ ալ գինին դու թափեցիր, աստվավծ իմ.
Ե'ս եմ խմում` դո՞ւ հարբեցիր, աստվա՜ծ իմ:

Օմար Խայամ

Տիկնիկ ենք մենք, ճակատագիրը` դերասա'ն,
Պատկե'ր չէ սա, այլ` հավաստի՜ և իրակա'ն,-
Մի քանի օր կխաղա՜նք այս բեմ - աշխարհում,
Մինչ մեզ նորից նետեն սնդո'ւկն անէության:

Օմար Խայամ

Ինչ ժամանակ վիշտը սրտիդ տիրանա
Կամ վիճակիդ հոգսը վզիդ ծանրանա,
Ուրիշների սրտի հալը հարցրա,
Որ քո հոգուց ամեն մի ցավ վերանա:

Օմար Խայամ

Ես չգիտեմ՝ նա´, ով տվեց ինձ շունչ - հոգի.
Ինձ Դրախտի համա՞ր երկնեց, թե՞ Դժոխքի.
Գավը, սիրունն ու քնարն ինձ կանխի´կ տվեք –
Ձեր ապառիկ Դրախտը ձե՜զ լինի, հոգի´

Օմար Խայամ

Այս աշխարհում խելոք ու լուրջ պիտի լինես,
Խելքը գլխիդ և լուռ ու մունջ պիտի լինես,
Քանի ականջ, աչք ու լեզու տեղո´ւմ են դեռ,
Էն գլխից կո´ւյր և հա´մր ու խո´ւլ պիտի լինես:

Օմար Խայամ

Հավեժության գաղտնիքը մութ ոչ դո'ւ գիտես և ոչ էլ` ե'ս,
Ոչ դո'ւ կարող ես վերծանել գրերն այս մութ, և ոչ էլ` ե'ս.
Իրականը` քողի ետև եղած զրո՜ւյցն է միայն,-
Երբ քողն ընկնի` էլ չե՜նք լինի այս աշխարհում ոչ դո'ւ, ոչ` ե'ս:

Օմար Խայամ

Երեկ գիշեր բրուտի մոտ մտա մի ծեր,
Տեսա երկու հազար խոսուն ու լուռ կժեր.
Նույն հա'րցն էին տալիս նրանք. - «Ո՞ւր եք, ասե'ք,
Կուժ սարքողնե'ր, կուժ ծախողնե'ր, կուժ առնողներ'...»:

Օմար Խայամ

Գինետանը հարցում արի ես մի ծերից.
«Ի´նչ լուր,- ասի,- այս աշխարհից մեկնողներից...»
«Խմի՜ր» – ասաց,- մեզ պես քանի՜սն են գնացել,
Եվ նրանցից դեռ չի՜ դարձել ոչ ոք նորից:

Օմար Խայամ