СТАНЬ VIP

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

В этом разделе запрещается писать русскими или латинскими буквами.
Այս բաժնում կարելի է գրել միայն հայերեն տառերով

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#11  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:26

ՉԱՐՔԱՊԱՏՈՒՄ

Ես էլ հյուր եղա սատանային:
Կարմիր պաստառներ: Սև բուխարի:
Ու լուսինն ինչպես ծուռ հմայիլ՝
երկնքի անվերջ ամենածայրին:

Ու լռություն էր խոսքը բերում,
ու խուսափում էր աչքը աչքից,
ու տաքանում էր մեր ափերում
կոնյակի թասը մատնաչափիկ:

Ճանապարհին էր բառը միակ:-
Մի ամբողջ կյանք եմ քեզ սպասել:-
Վերուվարել են երկնքի փեշով
արևը ոսկի, արեգակը սև:

Վերուվարել են մեջընդմիջելով,-
պայմանագրի գաղտնի հավելված,-
Կյանքի շարունակ նախավերջերով,
արվարձաններով սիրո: - Ավերա՜կ:

Ձիթապտուղ է, հոտոտելով տես:
Մի հատ էլ, դեմ չե՞ս: Լիմոնի շերտի՜կ:
Կեսգիշերային հյուր եմ պարզապես-
տասնոցի կետը՝ նշանաթղթին:

Պոչուսմբակը ներսից է աճում:-
Զգո՜ւյշ հայելու միջանցքից անծայր:-
Ճամփին է բառը:- Բայց դո՜ւ ես կանչում
մահապարտյալի ժամադրության-

Բա՛ռ ես լինելու հմայախոսող՝
փոխակերպումի կախարդածեսին:
Կնիքն՝ արյունո՜վ: Ամսաթիվն՝ այսօ՜ր...
Եվ ես ասացի. ՙԼսում եմ, սի՜ր՚:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#12  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:27

ԱՂՈԹԱԳՐՔԻ ՎՐԻՊԱԾ ԷՋԻՑ

Տուր ինձի, Տե՜ր, դիցուք, ուրախությունն անանձնական,
նաև՝ համեստությունը ձկան,
որ լռեմ ասելին,
ինձ զնգուն դարձրու, ինչպես եզակի ածական,
տուր ինձի, Տե՜ր, Աստծունը,
իսկ մնացածը, ոչի՜նչ, կայսրին,

ճանապարհների սկիզբը, մեջտեղը, վերջը,- տո՜ւր,
մնացածը՝ ճամփորդներին,- ըստ Պոետի,
տե՜ս՝ ստեղծածն եմ քո՝
անսեր, անփող, անստույգ ու տրտում,
համարյա Ա. Շեկոյանի չափ անտիպոետիկ,-

և խաչմերուկներում՝ ոչ մի մարգարե,
ոչ մի Կանայի հարսանիք՝ հրաշքի խոստումով,
մինչև Սիրիուս աստղը սև այգին է թառել,
ու շեմին՝ սատանան՝ ՙՀյուգո Բոսս՚ կոստյումով,

և նույնն է վայրը բոլոր համբույրների,
և նույնն է մայրը բոլոր կանանց - Լիլիթ,
ու թե տեղ կա մի բուռ համբուրելի՝
տխրությունն է քո, Տե՜ր, երազների պարտված՝
ջրերից էլ առաջ անեզրական,
երբ դեռ Լույսը քոնն էր և ինքնին իր,
ու վեցերորդ օրվան հավատում էր Աստված...

Ասացի: Հետո՞: Ասենք թե՝ ասացի-
մի զիլ ծկլթոց գարնան առաջին օրը,-
էլի իրենց էշն են քշում փարիսեցիք,
փարիզեցիք սուտ են պաշտում Տիրամորը,
և բառերը բոլոր առ ոչինչ են նետվում
Քարահունջից մինչև Սթոուն Հենջ ու անդին,-
մի ծանոթ ջրահեղձ կար Մոռացումի գետում,
նա էր ասում ամեն նոր անցնողի առթիվ:-

Ես ետ դառա կեսից. կիսատ գործեր կային,
ծանոթ ջրահեղձն էլ ՙՏեղ ազատվի՚ ասաց,
ու ետ դառա կեսից ապագայի,
ու մնացի կիսատ...

Հիմա - տուր ինձի, Տե՜ր, մի թուղթ աստվածային,
որ գնալուց առաջ մի քիչ մնամ,
ու մնալս արա մարդավարի՝
լռության պես Որդուդ ու ծիծաղի նման,
խեցին փակիր՝ հանկարծ չպակասի
կոկիկ կլայեկած ներսատնից ողորկ
ուրախությունն էս խեղճ ճամփակեսի՝
անանձնական, անտես, ու անողորմ...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#13  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:28

ՁԵԶ՝ ՋՐՀԵՂԵՂԻ ԱԿՆԿԱԼՈՒԹՅԱՄԲ

Լինե՞լ, թե չլինել,-
նորից այս է խնդիրը,-
արանքներում մի տեղ
պահ մտնել չստացվեց,
ու եթե նույնիսկ անհայտ է
նախորդ կյանքերիդ թիվը,
մահվան թիվը մեկն է - 666,-

ու մեկն է ծնունդն անանցյալի՝
նույն ամենալույսը ամեն անգամ,
երբ ծովը հեռանում է ափից,
և արանքում Նոյն է՝
ՙՆաիրի՚ կոնյակով հարբած,
մոռացած աղավնի ու ագռավ,
որ ճամփեց կյանքի շիվ գտնելու,-

աղավնուն,- ասացին,- երկինքն ի Տեր առավ,
ագռավն Էդգար Պոյի կարոտներն է կռռում,-
ու նեղացավ Նոյը Նոյի տարում՝
ինչպես կրտսեր որդուց - որդուց ավագ,
տխուր-տրտում իջավ Հայոց պարով
մինչև Նախիջևան
ու Ջուլֆայով-բանով գնաց հարավ,-

ու հիմա դարձյալ խնդիրն է նույն,
ու նայում է Նոյի Լեռը վերից,-
քանի՞ տեղ ես պահել քո տապանում,
թե՞ մենք նորից չկանք ցուցակներում վերին,
թե մենք նորից պիտի քեզ սպասենք
ու պահպանենք Լեռը մեծ ջրերից,
երբ ամպերը լինեն վիշապ ու սև
ու դատաստանն իջնի ձեր դռներին,-

ու հիշելով հուշի ճամփաները բանուկ՝
վերջին նավը կրկին օրորի ձեզ
դեպի Լեռը միակ և աղավնու
սպասումը, որ միշտ առասպել եք կարծել,
դեպի ավագ որդու տունն ապահով՝
վիշապաքաղ աջի հսկումի տակ,
որ միայնակ եղավ, ինչպես աղոթք
և աղոթքի նման - տերունակա՜ն...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#14  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:28

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՂԱՆԱԿԸ

Փարիզում նորից գարուն է,
իսկ մեզ մոտ՝ տարվա եղանակը նույն,
որ Բանաստեղծի խնդրանքով եկավ
ու չի հեռանում,-

առավոտները շուտ են ծերանում,
տգեղ են սմքում թփերը գաճաճ,
ու սեր չի դառնում ոչ մի դերանուն՝
թյուրիմացաբար ճամփեքիդ աճած,-

տասնմեկերորդ անգամ դեղձենին
մեռնում է՝ գարնան ճամփան պահելով,
անեծքի պես է իջնում կածանի
ծամը՝ քո հերվա ձյունից պաղելով,-

խոտը - հիվանդի մկրատած մազեր,
տենդի պես - ջրի կաթնագույն հեռուն,
և այն, որ սիրտը մի գիշեր ուզեց-
խելապակասի վախ է սևեռուն,-

ներսերո՞ւմ եմ դեռ, թե դուրս են կանչում
ծառերը ծաղկած ու պայծառատես,-
ու սպասում ես ինձ տողավերջում
տարվա վեցերորդ եղանակի պես...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#15  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:29

ԷՍՊԻՍԻ ԲԱՆԵՐ

Մալաթիայի փողոցներում հալվեց իմ առաջին սերը:

Անձրևներ էին-
Երևան-Վենետիկ տրանզիտ,
ու քաղաքը լողում էր տխրության դեղին ջրերում:
- Հալվում է,- ասաց Կոմայգու ծռված ստվերը
և անտուն շան աչքերով նայեց հեռուն...

Գարուն էր կարծեմ դեռ մի քիչ,
ու գոնդոլների երամը սև էր.
Երևանը հենել էր սանդուղքը երկնքին
ու մի փունջ թրջված սեր էր կրծքին սեղմել-
իր գժերի նման, որ շարվել էին շուրջը,
աչքերում՝ չասելիքը, որ հաստատ կսպաներ մեզ,
ու հեռվից հրաշք էր Ռիալտոյի կամուրջը-

հեռվից,
քեզ նման,
տառապանքի պես...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#16  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:29

ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ

Ծղոտե մարդը վառեց լուցկին...

Ինչ գեղեցիկ են,-
երբ ճթճթոցը խուլ է
ու ցավի աղաղակը՝ ներս,-
նայվում հեռավոր մայրամուտները:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#17  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:29

ԹՈՎՄԱՍԻ ՆՄԱՆ ԵՎ՝ ՀԱԿԱՌԱԿԸ

Տարագիր օր է (... հասցե, ազգանուն...):
Մոլորվեցի ես իմ ու ձեր միջև,
երբ կյանքումահի ճամփաբաժանում
մաքսանանենգի մութ գիշերն էր իջել:

Փա՜կ եմ - խեցու մեջ ձայներ են աճում:-
Տիեզերական նվագախմբից
թռած գալիս է ջութակների չուն՝
տարագրության լացին ունկնդիր:

Բա՜ց եմ - և ահա մոտենում եք ցուրտ,-
հավիտենակա՜ն հանդիսատեսներ,
ու երակներից մի խուլ ցնծություն
ճչում է հանկարծ՝ հրաշքի պե՛ս էր:

...............................................................

Ա՛խ, անհավատնե՜ր, Թովմասի նման
ձե՛զ շոշափեք ու տեսեք հիրավի-
ջութակների չուն հասել ու արդեն
ձեր սրտերում է հյուրախաղերի...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#18  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:30

ՆՈՐ ՏԱՐՎԱ ԳԻՇԵՐ, ԽՈՒՄՀԱՐ, ԱՐԹՆԱՑՈՒՄ

Դուռը բացվեց, ներս եկան երկու ուրվական՝
Քարե հյուրի second hand թիկնոցներ հագած,

եկան ու լուռ շարվեցին երրորդ անկյունում,
որտեղ Սարդը, Բեռնաձին ու Մուկն են կենում,

մեկը հանեց այցետոմսն ու լուռ պարզեց ինձ.
տեղում էին՝ ազգանուն, պորտրետ ու կնիք,-

և անկյունից, ուր երեկ անկում ունեցա,
չորրորդն իրենց հայտնվեց - ինչպես տոնածառ՝

վրան պարտքերը տալիք և այլն այլևայլ,
տակը մեղքերն են լալիս պարում եռաքայլ,-

ինչ ուրա՛խ են պտտվում - ինքնամոռացած,
ինչ արա՛գ է գլորվում հրեշտակը ցած,

ինչքան թեթև է տարին կապիտուլացվում
ու հաղթողի ցանկության կամքին հանձնվում,-

ժպիտն ինչպես ծնկածալ ողջույնը տիկնոջ,
ինչպես վեպում այն պայծառ՝ Մարգոն անթիկնոց,

մութը - վերջին հրավեր ու սերը - ցմահ,
մահն - ամեն օր, կյանքը - միշտ, մորմոքումը - մառ,

ու բուխարու բերանից,- կրակի ձայնով,-
ինչ-որ բան էր ասում մի աստված անծանոթ...

Կարծեմ ես էլ պարեցի հրեշտակի հետ,
նույնիսկ մի քիչ սիրեցի հմայքներն իր հեզ,

հետո մեկը հավաքեց գիշերը արագ ու
բոլորիս իր հսկա պարկի մեջ առավ:-

Լույսը բացվեց, ու եղավ մեծ ու մերկ մի օր.
ՙՇնորհավոր Նոր տարի՚՝ ասին Հ1-ով:
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#19  Сообщение Harutin » 29 сен 2010, 20:31

ԿՅԱՆՔԻՑ ՀԵՏՈ

Գարնան նրբանցքներում մոլորվածին
չի գտնելու ոչ մի հմայախոսք-
կյանքից հետո անգույն մի ծիածան
սեռափոխման անտիկ հնարքներ է հուշում,
քամին, աստղաքամին սկիհներներն է ջարդում,
որտեղ սիրտն է ցրտում սրտում թաքնվածի,
ու հետքեր է տեսնում լուսնակեսի վրա
աստղագիտաց ցեղի մի գայլաշուն,-

ափերիս մեջ, ինչպես տերևաթափ ոզնին,
կծկվում է սիրտս` մսի կտոր.
- Քեզ ոչ ոք չի տեսնի,- ասում եմ,-
ոչ ոք չի տեսնի,-
երբ որ լաց է լինում սրտակտուր,-
քեզ ոչ ոք չի տեսնի, մեզ ոչ ոք չի տեսնի.
աչքը սիրո տուն է, իսկ մենք չկանք,-

ու Շարոն Սթոունի չափ սեր է
տերևաթափ ոզնին,
ու ծեր, ու ավարտված, ու - կյանք...
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

ՆԵՐՍԵՍ ԱԹԱԲԵԿՅԱՆ

Сообщение:#20  Сообщение hasmikhasmik » 09 июл 2011, 12:04

Շնորհակալություն,ինձ դուր եկավ:
Էլի կկարդամ ձեր պոեզիան:
Аватара пользователя
hasmikhasmik
Частый гость
Частый гость
Информация: Показать детали



Вернуться в Բանաստեղծություններ