.
***
Անհույս ապրողը անհույս է մեռնում,
Իսկ հույսը մահ է բերում սովածին:
Հույսդ կորցրու, լույսդ թող եռուն՝
Լույսով են գտնում մթնում կորածին:


***
Հեռվից սարերը հարթ են երևում,
Հեռվից վերքերը զարդ են երևում:
Մոտեցար - գազան են նենգամիտ,
Բայց հեռվից մարդ են երևում:


***
Աստված բաժին է տվել գայլերին,
Իսկ ոչխարներին՝ կարճ ճակատագիր:
Գլխի չեն ընկնում ողջ հոտն ու ներին,
Թե ինչո՞ւ գայլերն այն անգիր:


.

.
ՏՐԻՈԼԵՏ – 217

Այնքա՜ն են քարոտ հողերդ, երկիր,
Այնքա՜ն են հողոտ քարերը քո սուրբ,
Հեռվից տաշված են թվում, նաեւ՝ նուրբ,
Այնքան են քարոտ հողերդ, երկիր:
Սրիր խոփերդ, խոպանդ հերկիր,
Որ ծառեր դառնան ամեն ցաք ու թուփ:
Այնքա՜ն են քարոտ հողերդ, երկիր,
Այնքա՜ն են հողոտ քարերը քո սուրբ:

.

.
ՏՐԻՈԼԵՏ – 218

Չի վախենում մաքին արտաքինից գայլի
Եւ տեղյակ չէ նրա չար բնույթին դաժան:
Գայլը գայլ է մնում իր վարքից անբաժան,
Չի վախենում մաքին արտաքիից գայլի,
Եւ ինչքան էլ կրթես – նույն ոչխարն է էլի...
Երբ ամբոխը հոտ է – նույն բախտին է արժան:
Չի վախենում մաքին արտաքինից գայլի,
Եւ տեղյակ չէ նրա չար բնույթին դաժան:

.

.

ՉՈՐՍ ՌՈՒԲԱՅԻ-ՌԵԴԻՖՆԵՐ

***
Ո՞վ է փակում դուռը Աստծո,
Բարիք տվող բուռը Աստծո:
Նախատում ենք Արարիչին,
Սակայն մարդն է ծուռը Աստծո:

***
Մայրս հաց էր թխում ոսկե դափի նման,
Հացը տաք էր, բուրող՝ մորս ափի նման,
Սուրբ էր ինչպես Արփին, ինչպես մայրս հացթուխ,
Բալասան էր հացը՝ Աստծո հաբի նման:

***
Մնա մենակ դիմակիդ հետ,
Խոսիր այդ կեղծ հմայքիդ հետ.
Կյանքն ատյան է, նաև՝ դահիճ,
Որ չպատժվես դմակիդ հետ:

***
Ոչ այսեղից ունայն աշխար լուր գնաց՝
Ով հեռացավ՝ խլացած ու լուռ գնաց,
Ոչ այնտեղից մեկը եկավ՝ լուր բերի,
Ով որ գնաց, անվերադարձ հյուր գնաց:

.

.
ՍԻՐՏ ԻՄ
Հայկական ութնյակ*

Բարի լույս, սիրտ իմ,
Չարի դեմ բիրտ իմ,
Դու հավերժ սիրող,
Իմաստուն, կիրթ իմ:

Հույս ու կիրք սերող,
Հույզերով գերող,
Բանող հակինթ իմ,
Իմ խենթ, իմ ներող:

*Բանաստեղծական կայուն ձև: Կազմված է երկու քառյակից,
որոնք ունեն ընդհամենը երկու հանգ:
Հանգավորվում են հետևալ կերպ. aaba bbab:

.