.
***
Այս խելացնոր նենգադավ դարում,
Մարդ, կեցությունդ բան չունի տալու
Քո գիտակցության աղքատ ծալքերին
Մտքի, խոկումքի ճոխությանը վեհ,
Նաև մարդկության գոյին մաքառող,
Այլ հարմարվում է անդուր բարքերի
Ոսկեբեր, սակայն եղեռնող երթին՝
Դարձնող կյանքը դժոխքի գեհեն,
Հացը՝ արյունոտ, գինին՝ մահաբեր:
Գիտակցել է պետք կեցութուն ու խոհ,
Հասկանալ կյանքի իմաստն աներկբա՝
Սերը սերվածքի, ցավը՝ երկունքի,
Եվ մայրանալու սրբությունը վեհ,
Եվ հայրրանալու պարծանքն անսպառ:
Խորհիր, բայց խորը, ոչ թե՝ անհիմն,
Սիրիր սիրվելով, ոչ թե՝ անտարբեր՝
Կյանքը պայքար է, բայց ոչ արյունոտ,
Բայց ոչ մահաբեր, բայց ոչ՝ եղեռնող,
Կեցություն, այո՛, այն էլ գիտակցված,
Այն է բարությամբ, այն էլ սիրով լի: