.
ԱՐԵՒԻ ԶԱՎԱԿԸ

Արեւվը դրել եմ ուսիս,
Բարձրացել սարը,
Շողը սուսերն է հույսիս՝
Սրել եմ սայրը,
Ներկվել են՝ Մասիս ու Սիս՝
Ոսկի է փայլը,
Բարով է օծում ուղիս
Աստվածահայրը:
Օծել է հրարփին եւ զիս՝
Արևի զավակն է հայը:

.

.

ՑԱՅԳ

Ցայգը խավարն է հերկում՝
Ներկում երկինքը,
Հավքը սաղմոս է երգում՝
Բնում երկունք է:

Արեւի ցոլքից երկրում
Հասնում է բերքը,
Հնձվորի հույսն է գրկում
Տիրոջ սուրբ ձեռքը:

Թող լսվի՝ թեկուզ կերկերուն,
Բարեբեր ազդը,
Տեր դառնա հայոց երկրում
Ծեր Արամազդը:


.

.

ՈԶՆԻՆ

-Ոզնի, ու՞ր ես վազում՝
Սուր փշերդ ուսած՝
Քո թիկնոցով՝ բազում
Ասեղներից հյուսած:

-Բույնն եմ գնում իմ հին՝
Թարմ մրգերով հասած,
Եկել եմ ձեր այգին
Դրա համար,- ասաց:

-Տար մրգերը, փշոտ,
Ձագուկներիդ համար,
Արահետով փոշոտ,
Քո մայրությամբ համառ:

.

.
ԿԵՆԴԱՆԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀ

Այբուբենով մեր անթերի
Եկեք, նշենք գազանների.

Ա-ն արծիվն է, վեհ, բարձրագահ,
Բ-ն բորենին՝ չար ու ագահ:
Դ-ն դելփինն է խոր ծովերի,
Ե-ն եղջերուն, մեր ձորերի:
Զ-ն զեբուն* է սապատավոր,
Է- էլ էշն է սմբակավոր:
Ը-ն ընձուղտը՝ երկարավիզ,
Թ-ն թութակը՝ պոչը մի թիզ,
Ժ-ն էլ ժեռն է՝ սարյակը զեռ,
Ի-ն իբիսը՝ կտուցը կեռ:
Լ-ն լուսանն է՝ կատվի ցեղից,
Խ-ն էլ խոզն է՝ ելած ցեխից:
Կ-ն կապիկն է ու չալ կատուն,
Հ-ն հովազը՝ տեսքով հատու:
Ձ-ն էլ ձին է, երամակը,
Ղ-ն էլ՝ ղա-ղա՜ երգող սագը:
Ճ-ն ճայակն է ծովի ափին,
Մ- մամոնտն է՝ փղի պապին,
Յ-ն էլ՝ բրդոտ, հսկա յակը,
Ն-ն՝ շատ վախկոտ նապաստակը:
Շ-շ շնիկն է՝ հոտը հսկող,
Ո-ն ոչխարը՝ շնից հսկվող:
Չ-ն խավարում թռչող մուկ է,
Որսը թիթեռ ու մամուկ* է:
Պ-ն պախրան է՝ պոզերը սուր,
Ռ-ն՝ աֆրիկյան գորշ ռնգեղջուր:
Ս-ն շատ շքեղ սիրամարգն է,
Վ-ն վագրն է՝ ուժը վարգն է:
Տ-ն տատրակն է՝ թևերը չալ,
Ր- ն բառ չունի, խեղճ է, անճար:
Ց-ն էլ՝ ցինն է՝ հավք գիշակեր,
Փ-ն, փղին ո՞նց չհիշատակել:
Ք-ն էլ քաղն է՝ այծ է, նոխազ,
Օ-էլ օծն է, թունոտ սողան:

Այբուբենը՝ մեր անթերին,
Նշեց բոլոր գազաններին:

.