.
ԽՈԶԸ

Խոզը շատ է վշտացել՝
Կերել է – չի կշտացել:
Ով որ գիտի, թող խոսի,
Թե տեսել է կուշտ խոզի:

Խոզին ոչինչ չի հուզում,
Նա միշտ ուտել է ուզում:
Միտքը նրա հստակ է՝
Ուտել այլոց վաստակը:

.

.
ՕԳՆԵԼ ԵՄ, ՀՈԳՆԵԼՈՎ

Գոգնոցս հագիս
Օգնել եմ տատիս,
Կոշտուկ էլ ունեմ
Դեռ՝ ցուցամատիս:
Օգնել եմ, օգնե՜լ...
Թեկուզ և հոգնել,
Գոհացրել եմ
Պապիս ու տատիս:
Ինձ ասաց պապս,-
-Իմ լավ, միհատս,
Լավ է հոգնելը՝
Երբ-որ օգնել ես
Ու համբույր թողեց
Կոշտուկով մատիս:
Ես շատ եմ սիրում
Պապիս ու տատիս:

.

.
ԽՆՈՑԻ

Տատս ունի խնոցի՝
Մեջը բըլ-բըլ-բլոցի:

Բերան ունի թլորիկ,
Ներսում թանի փոթորիկ:

Նայեցեք գիժ ցայտերին՝
Զարկվում է պատերին,

Ու զտվելով, շատ արագ,
Դառնում են թան ու կարագ:

Այսօր լավ գործ արեցի՝
Խնոցին ես հարեցի:

Անուշ արեք մեր տանը՝
Կարագի հետ և թանը:

Հարի, հարի, խնոցի,
Մեջը բըլ-բըլ-բլոցի:

.

.
ՄԱՅՐԻԿ

Մայրիկ, մայր իմ,
Հոգու փայլ իմ,
Կերպար բարու,
Հավերժ գարուն:
Եթե ամառ –
Ջահ ես անմար,
Եթե աշուն –
Բերք ես հասուն,
Եթե ձմեռ –
Տաք վառարան,
Եթե խոսք ես –
Ավետարան:
Մայրիկ, մայր իմ,
Ուղու փայլ իմ,
Դու սուրբ տաճար՝
Սրբավայր իմ:

.

.

ԼՈՒՍԻՆԸ ՆՈՐԵԼ Է

Լուսինը նորել է,
Մի մասը կորել է,
Փեշից կախվածն էլ
Ամպե շորեր են:

Լուսինը նորել է,
Երեսը չորել է,
Ժպիտը հալվել,
Դեմքից ծորել է:

Լուսինը նորել է,
Աղեղը զորել է,
Նետի հետ պոկվածը
Արտացոլեր են:

Արևը օրել է,
Լուսինի ցոլերը
Երեսից պոկվել,
Ընկել են ձորերը:


.

.
Նոր հանեուկներ «Կենդանիներ» շարքից


***
Ասես փառքի սրահով՝
Հագած-կապած զրահով,
Անցնում է մի խոտակեր.
Ոչ նիհար է, ոչ էլ՝ գեր:
(Կրիա)

***
Սողում է նա կեռումեռ՝
Ոչ ոտ ունի, ոչ էլ՝ ձեռ:
Թույն կա, գիտե՞ք, մահացու
Ատամներում սուր ու կեռ:
(Օձ)

***
Հայրենիքը արեւոտ է,
Երկար պոչը երրորդ ոտ է,
Օրորոց է պարկը փորի՝
Ձագը այնտեղ միշտ իր մոտ է:
(Կենգուրու)

***
Հավք է հզոր՝ քաջ ու մեծ,
Թառը բարձր սար ու քերծ,
Ազատ ճախրանք է սիրում,
Կապանքներից լինել զերծ:
(Արծիվ)

.