.
ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ

Նրանցն էլ կսովորենք,
Բայց մերը հայերենն է:
Օտարը ոնց հոլովենք -
Մեր լեզուն հայի սերն է:

Աղոթք է, բահ է ու տաշտ,
Կանթեղ է մեզ տուն բերող,
Աղբյուր է, ցորենի դաշտ
Եվ երգ է սրտեր գերող:

Մեր լեզուն իղձ է ու կամք,
Շաղախն է տան ու բերդի,
Դա մենք ենք: Քանի դեռ կանք -
Ուղին է հավերժ երթի:

Մեր լեզուն սրբություն է՝
Տաճարն է մեր ինքնության,
Քնքշանք, նրբություն է
Եվ սուրն է լինելության:

.

.
ՈՂՋՈՒ՜ՅՆ, ՉՔՆԱՂ ԱՌԱՎՈՏ

Շողերի հետ առաջին
Հողում ծիլ կկանաչի,

Լույս կսփռի Արևը՝
Իր արևոտ բարևը,

Հազար հավքեր կերգեն՝
Լռությունը կհեքեն,

Հոտը հանդում կարածի,
Խոտը բույր կտարածի,

Ծաղկին կիջնեն շողերը,
Կարծաթեն պաղ շաղերը,

Զանգը կոչ կղողանջի,
Մեզ աղոթքի կկանչի,

Աշխարհի հետ այս բանուկ,
Կարթնանաս դու, իմ մանուկ,

Աստված կօրհնի քեզ վերից,
Կփրկի չար դևերից,

Կծնվի մի բարի օր՝
Քո կյանքում շատ կարևոր:

Ողջու՜յն, չքնաղ առավոտ,
Բարեբեր ու արևոտ:
.

.
ՍԵԼԱՎԸ

Վարարել է գետը՝
Տիղմ է բերել հետը,
Կորցնելով չափը
Ավերել է ափը,
Շեղել է իր ուղին,
Վնասել է գյուղին,
Գիժ սելավը ինքը
Քանդել է տան հիմքը,
Հին կամուրջն է տարել՝
Որ պապս է շարել,
Ահ է բերել գեղը
Այս խոլ ջրհեղեղը:
-Լքեք գետի ափը,-
Ասաց իմ ծեր պապը:
-Եղեք գետից բաժան,
Արհավիրք է դաժան:

Լավ է նստենք տանը՝
Խենթ է Որտանը:
Կխաղաղվի մի օր,
Խինդ կբերի մի նոր:
.

.
ԼՍԻՐ ՈՒՍՏԻ

Մի կեղծիքից հետո՝
Երբ-որ չկա հերքող,
Եվ առարկող, ուստրիկ,
Ուրիշներն են՝ սուտլիկ,
Գալիս, խաբում հերթով:
Բայց դու լսիր աստի
Իմաստունին քերթող՝
Նա է այրը, ուստի,
Քո գալիքը կերտող:

.
*ՈՒՍՏՐԻԿ – մանուկ,
ԱՍՏԻ – այստեղ
.

.

ԿԱՂԱՆԴ ԱՊԻ

Ձմեռ պապի,
Կաղանդ ապի,
Որ ապրում ես
Ծովի ափին,
Որտեղ ցուրտ է
Ամռան տապին,
Քուրքդ հագիր,
Գոտիդ կապիր,
Նվերներդ
Տասնապատկիր,
Արի Ավան
Ու Արաբկիր,
Արցախ, Լոռի,
Վայք ու Տաշիր,
Մանուկների
Հոգսը քաշիր,
Սիրով օծիր,
Սիրտդ մաշիր,
Մանուկներին
Մեր արժանի
Նվերներ դու
Բեր, բաժանիր:
Եկավ մեզ մոտ
Ձմեռ պապին,
Նվեր բերեց
Նվեր ապին,
Հազար ձմեռ
Թող նա ապրի,
Բարիքները
Բազմապատկի:


.

.

ԿՌՈՒՆԿՆԵՐԻ ՉՈՒՆ

-Է՜յ, կռունկներ, սուր եք ճվում,
Մեր լճերից զուր եք չվում:
Հավքե՛ր, այստեղ կեր կա համով,-
Ասաց նրանց փոքրիկ Համոն:

-Շատ լավ գիտենք, մեր լավ ընկեր,
Որ լճում կան համով ձկներ:
Լավ պահիր և պարկը գարու,
Ձմեռն անցնի – հետ ենք գալու:

Եկան գարնան օրերը ջերմ,
Զմրուխտ հագան ձորերը մեր,
Իսկ մեղմ խայտող, ծփան լճում
Կռունկներ են նորից ճչում:

.

.
ԱՆՁՐԵՎԱԽԱՌԸ ՁՅՈՒՆ

Ձյուն ես, ջու՜ր ես,
Ձյունաթույր ես,
Անձրևների
Ճերմակ քույրն ես:
Մեր ձորերի
Ծաղկաբույրն ես,
Պաղած շաղ ես,
Ճախրող խաղ ես,
Անխոս երգ ու
Անձայն տաղ ես:
Սառույցաթև,
Թռչող, թեթև,
Պաղած թիթեռ,
Անհոգ ու զեռ:
Աղբյուրների
Զովքն ու համն ես,
Առուների
Բարեկամն ես,
Սարերինն ու
Ձորերինն ես,
Գարնան հիմն ես,
Նաև իմն ես:
.

.
ՎԱՂՈՐԴՅԱՆ ԵՐԳ

Օրն այս անցավ՝
Լուռ, առանց ցավ,
Մտավ Արփին
Մի մութ անձավ:

Դալուկ ու սին՝
Մի կեռ լուսին,
Ծաղկեց երկնում՝
Ամպի ուսին:

Ցողը պոկվեց
Արեգակից,
Մութը հանեց
Գյուղի հագից:

Մասիսին կից
Առեղձվածից
Դվին իջան
Երազ ու իղձ:

Վաղը նորից
Կելնի ձորից
Արևն իր մութ
Օրորոցից:

.

.
ՏԻԿ-ՏԱԿ
Երգի տեքստ

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Ժամացույցն է երգում պատին,

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Օրվա ժամն է ասում տատին:

Տիկ-տակ, տակ-տիկ,-
-Ելիր քնից, իմ միահատիկ,

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Ողջույն ասա Երան տատին:

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Շողն է փայլում փայտե լաշին,

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Ելի՛ր, ժամն է նախաճաշի:

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Այսօր տոն է՝ երգ ու հանդես,

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Ելի՛ր, գնանք մանկապարտեզ:

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Շողն է ժպտում ծիրանավառ,

Տիկ-տակ, տակ-տիկ՝
Ասում,- Ողջու՜յն, Հայոց աշխարհ:

.

.
ՄԵՐ ՀԱՎԱՏԻ ՏԱՐԻ

Արի, բարով արի,
Մեր փրկության տարի,
Հուր բեր հայի սրտին՝
Այս ողբաշատ ցրտին:
Արի անմար շողով
Մեր գալիքի ուղով,
Ուժ բեր - հարակայի
Խինդը սրտում հայի:
Արի, մեր Նոր Տարի,
Որպես մեկնարկ դարի,
Եկ Արցախով ձյունած,
Վեհ սարերով Սյունյաց,
Բեր սրտերին գորով,
Իսկ մտքերին կորով:
Գալդ լինի բարի,
Մեր Հավատի Տարի:
.