Сообщение:#110 Генрих Бабаджанян » 15 дек 2018, 21:38
.
ԱՄԱՆՈՐ Է ԱՆՏԱՌՈՒՄ
Ամանոր է անտառում՝
Եղևնու մոտ անթառամ:
Ուրախ երգող հավքերի
Նախշուն, ստվար շարքերին՝
Սաղարթներին կարկառուն,
Ոչ մեկը չի խանգարում:
Զմրուխտ հավքերն անտառի՝
Ամեն մեկը իր թառին,
Տոնածառն են անդադրում
Փետուրներով զարդարում՝
Դառնում զարդ ու խաղալիք,
Լույս, պերճանք, սեր ու բարիք:
Նուրբ շյուղերին՝ երերուն,
Իրենց ձայնով կերկերուն
Նրանք երգում են հերթով՝
Երգերն իրենց հոգեթով:
Մոտիկ ծառին թառած բուն
Երգում է իր բու՜, բու՜, բուն:
Իսկ ագռավը կռկռան՝
Ավանդական ղա՜ռ, ղա՜ռան:
Թռչկոտում են ճյուղից ճյուղ
Սկյուռները աներկյուղ:
Պարում են այդ ծառի տակ
Երկու շլդիկ նապաստակ:
Արջի երեք քոթոթներ-
Տոնածառն են հոտոտել,
Ու միացել խաղերին,
Եվ հավքերի տաղերին:
Արջն է եկել ալարկոտ,
Եվ այծյամը բարակոտ,
Եվ վարազը խռխռան,
Եվ եղնիկը, և պախրան,
Եվ ուրիշ շատ գազաններ՝
Հարյուր-հարյուր, հազարներ,
Հին անտառի՝ հարարթուն,
Ձյունով ծածկված բացատում,
Տոնում, նշում են բարի
Բարիքով լի Նոր տարին:
Անտառներում կենսաբեր
Թող լինի տոն, լինի սեր,
Թող միշտ տոնեն Նոր տարի
Հավքն ու գազանն անտառի: