Ուրուգվայ 1965, 2004 (Առաջին երկիրը, որը ճանաչեց ցեղասպանությունը)

Կիպրոս 1975, 1982, 1990

Հայաստան 1988 (Закон Армянской Советской Социалистической Республики "Об осуждении геноцида армян 1915 года в Османской Турции", Ведомости Верховного Совета Армянской ССР, 1988, 30 ноября, № 22, с. 312)

Ռուսաստան 1995, 2005 (ԽՍՀՄ-ը ճանաչեց 1915-ի դեպքերը որպես ցեղասպանություն, երբ 1965-ին դպրոցներում սկսեցին անցնել այդ մասին։)

Կանադա 1996, 2002, 2004

Լիբանան 1997, 2000

Բելգիա 1998

Ֆրանսիա 1998, 2001

Հունաստան 1999

Իտալիա 2000

Վատիկան 2000

Շվեյցարիա 2003

Արգենտինա 2003, 2004, 2005, 2006, 2007

Գերմանիա 2004

Նիդերլանդներ 2004

Սլովակիա 2004

Լիտվա 2005

Լեհաստան 2005

Վենեսուելա 2005

Ավստրալիա 2007

Չիլի 2007

Շվեդիա 2010

Բոլիվիա 2014 (Խորհրդարանների երկու պալատներն էլ ընդունել են հայերի ցեղասպանությունը ճանաչող ու Թուրքիայի ժխտողական քաղաքականությունը քննադատող բանաձև)


Շրջաններ որոնք ճանաչել են Հայոց ցեղասպանությունը

Սան Պաուլո
Սեարա 2007
Պարանա 2013
Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ ԱՄՆ 44 նահանգները ճանաչել են
Կինդիո

«Այս բոլոր դաժանությունները կատարվել են հայերի դեմ,
նույնիսկ եթե նրանք ոչինչ չեն արել, որ դրանք տեղի տան»:
Առնոլդ Թոյնբի

«Արևմտահայերի տեղահանությունները ոչ այլ ինչ են, քան ազգի քողարկված ոչնչացում: Չկա մի որևէ հարուստ լեզու, որ նկարագրի այդ սարսափները»:
Ժակ դե Մորգան

«Թուրքերը շարունակում են իրենց վաղեմի քաղաքականությունը: Նրանք չեն դադարի իրագործել մասսայական և չափազանց սարսափելի ջարդերը, որ նույնիսկ Լենկ Թեմուրը չէր համարձակվի անել»:
Վալերի Բրյուսով

Արարատ սարի և Նոյի կապը, օրինապահ քրիստոնյաների, որոնց պարբերաբար կոտորել են մահմեդական թուրքերը, և մոտ հիսուն տարի կիրակնօրյա դպրոցների կազմավորումը` նրանց տառապանքները թեթևացնելու համար- բոլորը ամփոփվում են, որ դրոշմեն Հայաստան անունը հայ մտքի դիմաց:
Հերբերտ Հուվեր