Աղջկա երգը

Դու ինձ համար միշտ թանկ ես,
Իմ հարազատ , զուլալ գետ,
Քեզ հետ է միշտ իմ կյանքը,
ՈՒ երազները ՝ քեզ հետ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Դու իմ սիրո վկան ես,
Իմ սրտակից ,զուլալ գետ ,
Կանգնել եմ լուռ ինչքան ես,
Քո ափերին ծաղկավետ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :


Դու ինձ համար միշտ թանկ ես,
Իմ հարազատ , զուլալ գետ,
Քեզ հետ է միշտ իմ կյանքը,
ՈՒ երազները ՝ քեզ հետ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :


Հե՜յ երգիր Արաքս,
Իմ բախտ իմ երազ,
Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Եվ այս քառյակը կրկնվում է 3 անգամ մինջև երգի վերջ : Վերջացնելով էսպես ..

Ջան Արաքսն է երկիր ՝ կարոտն իմ ,
Դու իմ մտերիմ :

Ե Ր Ա Զ
(Խոսք՝ Ս. Շահազիզի
Երաժշտ.՝ ժողովրդական,
ԿՈՄԻՏԱՍԻ մշակմամբ և գրառմամբ)

Ես լսեցի մի անուշ ձայն,
Իմ ծերացած մոր մոտ էր,
Փայլեց նշույլ, ուրախության,
Բայց ափսոս, որ երազ էր։

Կարկաչահոս աղբյուրն այնտեղ,
Թավալում էր մարգարիտ,
Նա հստակ էր, որպես բյուրեղ,
Այն երազ էր, ցնորամիտ։

Եվ մեղեդին, տխուր մայրենի,
Հիշեց մանկության օրեր,
Մորս համբյուրն, ես զգացի,
Ա՛խ, ափսոս, որ երազ էր։

Կրծքին սեղմեց, կարոտագին,
Աչքերս սրբեց, շատ թաց էր,
Բայց արտասուքս, գնում էին,
Ա՛խ, այդ ինչու՞ երազ էր...

Օջախում
(Գուսան Աշոտ)

Սրտանց արի, քո սերն եմ էս հյուրընկալ օջախում,
Ազնիվ սրտի հուր սիրո, հիշատակ կա օջախում։
Մի՞թե սիրտը մութ է քո, չէ՞ որ դու իմ աստղն ես,
Անհուն երկնի շողն առած, կենաց սիրտ կա
օջախում։

Կ/գ.

Դե արի շորորա,
Տաղ ասեմ նազերիդ,
Օջախս տխուր է առանց քեզ, նազելի,
Ախ, աչքս քո ճամփին խամրում է, ի՞նչ անեմ,
Ախ, սիրտս կարոտից մարվում է, ի՞նչ անեմ։

Լեռնական է իմ հոգին, աստղերի հետ կխոսի,
Մոտ և հեռու ոլորուն, ճամփեքի հետ կխոսի,
Հոգուս հավքը միշտ քեզ հետ՝ երազի մեջ կխոսի,
Քո հուր սիրուց չմարող վառ կրակ կա օջախում։

Ինչքան էլ որ խիստ լինի ձյուն-ձմեռը էս տարվա,
Ինչքան էլ որ ուշ բացվեն ճամփաները գարունքվա,
Կրակները սրտերի չեն մարի, չեն մոխրանա,
Ինչպես կրակ մի անմար, վառ կմնա օջախում։

Արագիլը գարունքին գալիս, գտնում է բույնը,
Հազար շյուղեր նա բերում, նորոգում է իր բույնը,
Աշոտ, դու էլ էս գիշեր կառնես աչքերիդ քունը,
Թե սիրածդ սրտաբաց գա ու մնա օջախում։

ԿՌՈՒՆԿ
(Ջիվանի)

Կռունկ, թե դու գնաս դեպ մեր երկիրը,
Աստված սիրես, իմ ծնողաց բարև տար.
Պաշտելի են նրա հողն ու մոխիրը,
Նվիրական սուրբ հայրենյաց բարև տար:

Իմ հայրենյաց օդն ու ջուրը քաղցր են շատ,
Բարելից երկիր է, բերքերով առատ.
Շեն աշխարհ էր, այժմ դարձած անապատ,
Այն ողբալի ավերակաց բարև տար:

Պանդուխտ մարդը հանգիստ չունի մի վայրկյան,
Համարյա թե ոչ մեռած է, ոչ կենդան,
Կռունկ, երբ որ կերթաս դեպի Հայաստան,
Մի քանի օր դու այնտեղ կաց, բարև տար:

Ման արի չորս կողմը մեր ծովակներու,
Պատկերը տես հայոց ավերակներու,
Բոլոր թե հին, թե նոր նահատակներու,
Լուսահոգիներու շիրմաց բարև տար:

ԵՐԵԿ ԵՒ...
(Խոսք՝ Ռազմիկ Դավոյան
Երաժշտություն՝ Արթուր Մեսչյան)

Երեկ տխուր, այսօր ուրախ
Ալիքի պես ծափ եմ տալիս,
Երեկ դեպի անհայտություն,
Այսօր դեպի ափ եմ գալիս:

Լուռ ժպտում եմ փոքր ու մեծին,
Կամ ծիծաղում խենթի նման,
Նվիրվում եմ ավազներին`
Անապատի գետի նման:

Նվիրվում եմ անմնացորդ,
Ինձ ժպիտներն ո՞ւր են տանում
Ծիծաղիս մեջ ամեն անցորդ
Հոգնած հոգին է լվանում:

Վաղը, երբ որ մշուշ լինի
Եվ արցունքներ ծնվեն ցավից,
Գուցե մեկը, փոքրիկ մի կայծ
Ետ բերի իմ ծիծաղից:

Երեկ տխուր, այսօր ուրախ
Ալիքի պես ծափ եմ տալիս,
Երեկ դեպի անհայտություն,
Այսօր դեպի ափ եմ գալիս: