ԳԱՐՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ
Խոսք՝ Հ. Սահյանի, երաժշտ.՝ Ա . Հեքիմյանի

Ձմեռը հալվել դարձել է առու,
Դարձել է առու, դարձել է վտակ,
Արաքսի հունով նա գնում է հեռու,
Գնում է, լցվում է ծովը անհատակ:
Հոգնած թևերը քսելով ամպին,
Կրծքին դեռ խոնավ ծվենը նրա,
Արագիլն իջել Արաքսի ափին՝
Հանգստանում է մի ոտքի վրա:

Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
Դռները բացեք, գարուն է գալիս:

Աղբյուրն աղբյուրին իր գիրկն է կանչում,
Իրար են փարվում հովերն արթնացած,
Ծաղկունքից արբած բնությունն է շնչում,
Քանդում է մեղուն ժիր ակնամոմը թաց:
Հողն է մայրության հրճվանքից դողում,
Թող որ հավիտյան միշտ ազատ մնա,
Թող որ ոչ մի ծիլ չմնա հողում,
Ոչ մի բույն հավքի թափուր չմնա:

Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
Դռները բացեք, գարուն է գալիս:

ԱԼԱԳՅԱԶ
Ըստ Կոմիտասի

Ալագյազ սարն ամպել ա,
Վա՜յ, լե՜, լե՜, լե՜, լե՜, լե՜, լե՜, լե՜,
Աղբեր իր ձին թամբել ա:
Իմ մա՜յրիկ ջա՜ն, իմ մայրիկ ջան:

Աղբեր իր ձին թամբել ա,
Յարոջ դռնեն անցել ա:

Յարոջ դռնեն անցել ա,
Ելե դաշտը` խաղցել ա,
Ելե դաշտը` խաղցել ա,
Անձրև եկե, թըրջել ա:

Անձրև եկե, թրջել ա,
Արև զարկե` չորցել ա:

Արև զարկե` չորցել ա:
Քան կարմիր վարդ բացվել ա:


ԱԼԱԳՅՈԶ ԱՉԵՐԴ
Ըստ Կոմիտասի

Ալագյոզ աչերդ,
Կամար ունքերդ,
ՈՒզում եմ հեռանամ,
Չի թողնում սերդ:

Ադե' ջան, ջուրն ընկնեմ,
Մայրի'կ ջան, քար կտրեմ
Շեկ յարի դարդիցը:

Ես քեզ սիրեցի,
Որ ինձ յար ըլնես,
Էրված-վառված սրտիս
Դեղ ու ճար ըլնես:

Ադե' ջան, ջուրն ընկնեմ,
Մայրի'կ ջան, ծովն ընկնեմ
Շեկ յարի դարդիցը:

Ես քեզ ի՞նչ արեցի,
Ինձնից հեռացար.
Քո մեկուճար յարին
Ո՞նց շուտ մոռացար:

Ադե' ջան, ջուրն ընկնեմ,
Մայրի'կ ջան, ծովն ընկնեմ
Շեկ յարի դարդիցը:

ԾԻԾԵՌՆԱԿ
Խոսք` Գ.Դոդոխյանի, երաժշտ.` ըստ Կոմիտասի

Ծիծեռնա'կ, ծիծեռնա'կ,
Դու` գարնան սիրո'ւն թռչնակ,
Դեպի ո՞ւր, ինձ ասա,
Թռչում ես այդպես արագ:

Ա՜խ թռի'ր, ծիծեռնակ
Ծնած տեղս Աշտարակ,
Անդ շինիր քո բույնը
Հայրենի կտուրի տակ:

Անդ հեռու ալևոր
Հայր ունիմ սգավոր,
Որ միակ իր որդուն
Սպասում է օրերօր:

Դե'հ, սիրո'ւն ծիծեռնակ,
Հեռացի'ր, թռի'ր արագ
Դեպ հայոց երկիրը`
Ծնած տեղս Աշտարակ:

ԾԻՐԱՆԻ ԾԱՌ
Կոմիտաս

Ծիրանի' ծառ, բար մի' տա,
վա՜յ,
Ճըգղերդ իրար մի' տա,
վա՜յ.
Ամեն մեջըդ ման գալիս
Ցավերըս իրար մի' տա:

Հա', տըվե'ք, ե'տ տըվեք, սա'րեր, - հովն ընկավ,
Սըրտիս խընդում ծովն ընկավ.
Գընա, էլ ետ չըգա էս տարվա տարին, -
Սև դարդն իմ վըզովն ընկավ:

Հո՜վ, հո՜վ, հովն ընկավ, -
Սըրտիս խընդում ծովն ընկավ:

Մեռա բաղում բանելեն,
Մի կողմեն ջուր անելեն.
Ծառերին թուփ չըմընաց
Դարդիս դարման տանելեն:

Սև ամպը գըցել ա հով,
Մութը տըվել ա իմ քով.
Տեսնում եք ինձ պատել ա
Էս անիրավ արյուն ծով:

Նըստած տեղիս քար չունիմ,
Էրված սըրտիս ճար չունիմ.
Ա՜յ անօրեն, փուչ աշխարհ, -
Բաղ ունիմ ու բար չունիմ:

ՔԱՆԻ ՎՈՒՐ ՋԱՆ ԻՄ

Քանի վուր ջան իմ, յա'ր, քի ղուրբան իմ, աբա ի՜նչ անիմ.
Արտասունք անիմ, շատ հոքուց հանիմ, յա'ր, ղադեդ տանիմ.
Ասիր. «Ջեյրան իմ». թուղ քե սեյր անիմ, յա'ր, մըտիկ անիմ,
Մո'ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յա՜ր, իլթիմազով:

Մազիրըդ դաստա, պըռոշըդ փըստա, հեյրանի վախտ է.
Յի'կ նընգնինք չոլը, վուր հասնինք գոլը, ջեյրանի վախտ է.
Բըլբուլը՝ վարթին, վարթը՝ բաղաթին, սեյրանի վախտ է,
Մո'ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յա՜ր, իլթիմազով:

Շուռ գանք հանդամով, յիրգնային նամով թուփը թացվիլ է.
Խաղ կանչինք հանգով, լալեքը ռանգով, վարթը բացվիլ է.
Սուսան սըմբուլով, ղարիբ բըլբուլով բաղը լցվիլ է:
Մո'ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յա՜ր, իլթիմազով:

Պատվական շինած, նըման նմանած Լեյլու դիդարին.
Յա'ր, ուշկըս գընաց, մազիրըդ մընաց վրա մուհաջարին.
Բաղը զարթարած, բըլբուլը քընած վարթի սաջարին:
Մո'ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յա՜ր, իլթիմազով:

Հաքիլ իս ատլաս, թուրլու զար ու խաս՝ սալբու դալ բովուն.
Ձեռիդ ունիս թաս, լըցնիս ու ինձ տաս, ղուրբան իմ մովուն.
Թաք դուն բաղչեն գաս, անիս մասնե-մաս քու Սայաթ Նովուն:
Մո'ւտ բաղչեն նազով, քիզ գովիմ սազով, յա՜ր, իլթիմազով:

ՄԵՐ ՍԻՐՈ ԱՇՈՒՆԸ
Խոսք՝ Ռուբեն Հախվերդյան

Դու կարծում ես այդ անձրևն է արտասվում պատուհանից,
Այդ ափսոսանքի խոսքերն են գլորվում հատիկ-հատիկ,
Գլորվում են ու հոսում են ապակուց թափվում են ցած,
Այս խոսքերը,որ լսվում են իմ երգի մեջ ուշացած:
Ու եկեք խոստովանենք այդ ափսոսանքը ուշացած
Սերը քո մի հանելուկ է ու գաղտնիք էր չբացված,
Դա գուցե աշնան կատակն էր,տերևներն էին մեղմահար,
Ծառուղում լուռ արտասվում էր մի աղջիկ մենակ կանգնած:

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի
Ու պատուհանից լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանից լուռ կարտասվի(2)

Ես հիմա նոր հասկանում եմ անցածը ետ չես բերի,
Այս ամենը հատուցումն է գործած իմ մեղքերի,
Այն աղջիկը և աշունը բախտն էր իմ,որ կորցրի,
Դա ջահել իմ խենթությունն էր,որ երբեք ինձ չեմ ների:
Ես գիտեմ երջանկությունը մեկ անգամ է այցելում,
Իսկ հետո,երբ հեռանում է,այցետոմսն է իր թողնում
Ու հետո ամբողջ կյանքում մեր,մենք նրան ենք որոնում
Այն հասցեն,որ նա թողնում է,կյանքում ոչ ոք չի գտնում:

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի
Ու պատուհանից լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանից լուռ կարտասվի(2)

ԼՈՒՍՆՅԱԿ ԳԻՇԵՐ

Լուսնյակ գիշեր
Բոլորովին քուն չունեմ,
Ինձ տեսնողը կարծում է, թէ
Տուն չունեմ, ա՜խ, տուն չունեմ:

Ա՜խ, ի՞նչ անեմ,
Ծնողներըս չեն թողնում,
Գեթ մի վայրկյան հանգստանամ
Քո գրկում, ա՜խ քո գրկում:

Մի՛ լար, մի՛ լար,
Մեռնեմ կամար ունքերիդ,
Արտասուքը վընաս կուտա
Աչերիդ, ա՜խ, աչերիդ:

Լուսնյակ գիշեր
Բոլորովին քուն չունեմ,
Ինձ տեսնողը կարծում է, թէ
Տուն չունեմ, ա՜խ, տուն չունեմ:

Ձայնագր.՝ և մշակում՝ Ն. Տիգրանյանի

Հով սարեր ,մով սարեր

Ես հիշում եմ մեր սարերի լանջերը,
Աղբյուրների սառ ջրերի կանչերը,
Հովիվների կրակների պես անմար
Սարի եղնիկ յարիս սև-սև աչերը:

Հով սարեր ,մով սարեր,
Մանկությունս ետ բերեք,
Ծաղիկների ծով սարեր:

Ես հիշում եմ մորս ձայնը սարերում,
Ոչխարների մակաղելը քարերում,
Հովիվների սրինգների ձայնն անուշ
Սարին նստած թուխ ամպերի հովերում:

Հով սարեր ,մով սարեր,
Մանկությունս ետ բերեք,
Ծաղիկների ծով սարեր:

Մեր սարերի ծաղկունքն է իմ սրտի մեջ,
Նրանց անուշ բուրմունքն է իմ սրտի մեջ
Ծաղկի բույրով,հովի շնչով հագեցած
Մեր երգերի ակունքն է իմ սրտի մեջ

Հով սարեր ,մով սարեր,
Մանկությունս ետ բերեք,
Ծաղիկների ծով սարեր:

Խան բաջի
Երթանք կալը,բռնենք պարը,
Խան բաջի,
Թող չիմանա քո գիժ տալը,
Խան բաջի,
Դու խորոտ ես ,քան քո տալը,
Խան բաջի
ՈՒսիդ շալը,ծնկիդ ծալը
Խան բաջի
Երթանք կալը ,ցույց տուր խալը
Խան բաջի
Դու խորոտ ես ,քան քո տալը
Խան բաջի
Երթանք բաղը,բռնենք խաղը,
Խան բաջի,
Քաղենք բարը, թողնենք թաղը
Խան բաջի:
Երթանք ձորը,բռնենք լորը,
Խան բաջի,
Փեշքեշ տանենք քո ախպորը
Խան բաջի
Դու խորոտ ես ,քան քո տալը
Խան բաջի:

Յարը մարդուն յարա կուտա,
Շատ ուշ հասկացա,
Ժայռից պոկված սիրտը նրա ,
Քնքուշ հասկացա :

Յարը մարդուն յարա կուտա,
Շատ ուշ հասկացա,
Ժայռից պոկված սիրտը նրա ,
Քնքուշ հասկացա :

Յարս ինձ չասաց,
Դեղ տամ վերքիդ,
Առ դիր հովացրու,
Սեր երգելուց սազը ձեռքիդ,
Վա՜յ վիրով աշուղ :

Երանի չոլերն ընկնեի ,
Անտուն ու անտեր մնայի,
Սարի պես դարդ ունենայի,
Յար չունենայի :

Երանի չոլերն ընկնեի ,
Անտուն ու անտեր մնայի,
Սարի պես դարդ ունենայի,
Յար չունենայի :

Հազար տեսակ տանջանք կուտա,
Վարդը բլբուլին,
Ով յար ունի նա կիմանա,
Դարդը բլբուլի :

Հազար տեսակ տանջանք կուտա,
Վարդը բլբուլին,
Ով յար ունի նա կիմանա,
Դարդը բլբուլի :

Ես հավաստն եմ սոխակի պես,
Վշտերս եմ լալիս,
Սիրո հուրը իմ սրտակեզ,
Հանգիստ չի տալիս :

Երանի չոլերն ընկնեի ,
Անտուն ու անտեր մնայի,
Սարի պես դարդ ունենայի,
Յար չունենայի :

Երանի չոլերն ընկնեի ,
Անտուն ու անտեր մնայի,
Սարի պես դարդ ունենայի,
Յար չունենայի :

Երանի չոլերն ընկնեի ,
Անտուն ու անտեր մնայի,
Սարի պես դարդ ունենայի,
Յար չունենայի :