ՔԱՂԱՔԱՄԱՅՐ ԻՄ ԵՐԵՎԱՆ
Խոսք.` Ռ. Դավոյանի, երաժշտ.` Ռ. Ամիրխանյանի

Դու երկար պահել ես սրտիդ մեջ
Փրկության երազ և ջերմ հույսեր.-
Դու պայծառ, մաքուր միշտ կմնաս
Երևան, մեր ոգի և դու մեր սեր:

Հին երգը քո բարի ու նուրբ
Գալիս Մասիս սարից մեր սուրբ,
Երգը քո լուռ իջնում է մեզ
Հարյուր ու հազար տարի:
ՈՒ վիշտն էլ մեր հազարամյա
Հնչում է դեռ քո լույս հոգում,
Երևա'ն, դու մեր մրմունջ անմահ:

Հինավուրց ու բորբ մեր արևն է
Բողբոջում, քաղաք իմ, քո դեմքին,
Բայց այսօր դու նոր մի փրկությամբ
Ձուլվել ես նոր կյանքին ու նոր երգին:

Կանցնի կրկին միլիոն տարի,
Կրկին կրծքից Մասիս սարի
Երգը քո մեղմ կիջնի բարի,
Կգան նոր սերեր, հույսեր...
Հավատն էլ մեր հազարամյա
Կապրի հավետ քո լույս հոգում,
Երևա'ն, դու ջահն ես մեր վերջին:

ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ
Խոսք` Մ. Նալբանդյանի, երաժշտ.` ժողովրդական

Ազատ աստվածն այն օրից,
Երբ հաճեցավ շունչ փչել,
Իմ հողանյութ շինվածքին
Կենդանություն պարգևել.
Ես անբարբառ մի մանուկ
Երկու ձեռքս պարզեցի,
Եվ իմ անզոր թևերով
Ազատությունն գրկեցի:

Մինչ գիշերը անհանգիստ
Օրորոցում կապկապած
Լալիս էի անդադար,
Մորս քունը խանգարած,
Խնդրում էի նորանից
Բազուկներս արձակել.
Ես այն օրից ուխտեցի
Ազատությունը սիրել:

Թոթով լեզվիս մինչ կապերը
Արձակվեցան, բացվեցան,
Մինչ ծնողքս իմ ձայնից
Խնդացին ու բերկրեցան,
Նախկին խոսքն, որ ասացի,
Չէր հայր, կամ մայր, կամ այլ ինչ.
Ազատությո՛ւն, դուրս թռավ
Իմ մանկական բերանից:

"Ազատությո՛ւն", ինձ կրկնեց
Ճակատագիրը վերևից.
"Ազատությա՞ն դու զինվոր
Կամիս գրվիլ այս օրից:
Օ'հ, փշոտ է ճանապարհդ,
Քեզ շատ փորձանք կը սպասե.
Ազատություն սիրողին
Այս աշխարհը խիստ նեղ է":

- Ազատությո՛ւն, - գոչեցի, -
Թող որոտա իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ,
Թող դավ դնե թշնամին,
Ես մինչ ի մահ, կախաղան,
Մինչև անարգ մահու սյուն,
Պիտի գոռամ, պիտ կրկնեմ
Անդադար. ազատությո՛ւն:

Ա՜Խ, ԻՄ ճԱՄՓԵՍ
Խոսք` Ավ. Իսահակյանի, երաժշտ.` Ա. Տիգրանյանի

Ա՜խ, իմ ճամփես մոլոր գնաց,
Անտակ ծովին դեմ առա.
Վա՜խ, իմ սերս անցա՜վ, գնա՜ց,
Ետ կանչելու ճար չկա:

Դումանն եկավ, ծովը ծածկեց,
Էն խաս հավքերն ի՞նչ եղան,
Դարդը եկավ, սիրտս ծածկեց,
Էն ալ-վարդերս ի՞նչ եղան:

Ա՜խ, խաս հավքերն ծովում խեղդվան,
Ագռավն վրես կղռռա,
Սիրուս զառ-վառ վարդերն թոռման,
Բլբուլս անթև կսգա...

ԳԱԼԻՍ ԵՄ ԴՈՒՌԴ
(Մեջս կյանք չմնաց... )
Գուսան Շերամ

Գալիս եմ դուռդ իբրև մերկ աղքատ,
Մի լինիր անսիրտ, եղիր գթառատ,
Ողորմած էիր, ինչո՞ւ քարացար,
Խղճով ու սրտով մի՞թե կուրացար:

Մեջս կյանք չմնաց,
Հալվեց, մաշվեց, գնաց,
Առանց քեզ չի փայլի
Աստղը իմ կենաց:

Սիրո գեհենում այրվում եմ արդեն,
Դժվար է զատվել քեզ նման վարդեն,
Ծնվեցիր, եկար լույս-ազատ աշխարհ,
Հասիր, ինձ փրկե, դարձի'ր բարերար:

Մեջս կյանք չմնաց...

Դուն հրեշտակ ես, չքնա'ղ դիցուհի,
Բոլոր սիրունաց սիրուն թագուհի,
Քեզ պիտի երգեմ, յա՜ր, քեզ հավիտյան,
Մինչև քո ձեռքով ղրկես գերեզման:

Մեջս կյանք չմնաց...

ԵՐԳ ԳԻՆՈՒ ՄԱՍԻՆ
Խոսք` Հ.Շիրազի, երաժշտ.` Հր.Թորոսյանի

ՈՒրախ կյանքի ընկերն եմ ես,
Ես գինին եմ, գինին, գինին,
Մի թաս գինին մի կյանք է քեզ,
Մեկից ավելն ահ է կյանքին:

Մի թասը լավ է,
Երկուսը բավ է,
Բայց լավ իմացիր,
Երրորդը ցավ է:

Ով խմում է հատիկ-հատիկ
Նա դառնում է նռան հատիկ,
Ով խմում է բազմապատիկ,
Նա զարկում է պատեպատիկ:

Մի թասը լավ է...

Կյանքում այսպես ամեն մի բան
Չափի մեջ է միշտ գեղեցիկ.
Նույնիսկ բաժակն ուրախության,
Իր չապն ունի, անչա'փ մարդիկ:

Մի թասը լավ է...

ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ
Խոսք` Ե. Չարենցի, երաժշտ.` Ա. Սաթյանի

Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բարն եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման
ՈՒ նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պարն եմ սիրում:

Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե,
Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ,
Մթում կորած խրչիթների անհյուրընկալ պատերը սև
ՈՒ հնամյա քաղաքների հազարամյա քարն եմ սիրում:

ՈՒր էլ լինեմ - չեմ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չեմ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրերը մեր,
Ինչքան էլ սուր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր,
Էլի ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան յարն եմ սիրում:

Իմ կարոտած սրտի համար ոչ մի ուրիչ հեքիաթ չկա,
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա,
Աշխարհ անցիր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա,
Ինչպես անհաս փարքի չամփա` ես իմ Մասիս սարն եմ սիրում:

ԱՐԻ ՄԵԿ ՏԵՍՆԵՄ
Գուսան Աշխուժ

Իմ մայր Հայաստանի, մայր հողից ծնված,
Աննման գեղեցիկ, արի մեկ տեսնեմ,
Հայրենիքիս զով հովերով փայփայված,
Ծաղիկներից ծաղիկ, արի մեկ տեսնեմ.
Արի մեկ տեսնեմ, կարոտս առնեմ,
Համբույրս, անուշ յար, համբույրիդ խառնեմ:

Քո սիրուդ թևերով շատ սարեր անցա,
Շատ մարդ տեսա, սակայն քեզ չմոռացա,
Էլի ջերմ կարոտով քո գիրկը դարձա,
Աշխարհիս անուշիկ, արի մեկ տեսնեմ,
Արի մեկ տեսնեմ, կարոտս առնեմ,
Համբույրս, անուշ յար, համբույրիդ խառնեմ:

Աշխուժ հոգուս առջև սիրուններ պես-պես,
Հանդես եկան վառ դեմքերով հրակեզ,
Հոգուս աստղը կրկին դարձավ դեպի քեզ,
Լուսաշող հայ աղիկ, արի մեկ տեսնեմ.
Արի մեկ տեսնեմ, կարոտս առնեմ,
Համբույրս, անուշ յար, համբույրիդ խառնեմ:

ԱՇՈՒՂԸ
Ջիվանի

Անթև թռչնակ է աշուղը -
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ.
Դարձող ճախրիկ է աշուղը,
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ:

Մերթ անսավաղ, ծարավ, պապակ,
Մերթ անհաջող, մերթ հաջողակ.
Թափառում է նա շարունակ,
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ:

Մի տեսակ լուսատըտիկ է,
Լուր տարածող մունետիկ է,
Հողմից հալածված ամպիկ է,
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ:

Զուր հույսերով խարխափում է,
Գեղեր, քաղաքներ չափում է,
Կայծակի նման խփում է,
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ:

Ջիվան, մի տեղ դադար չունի,
Մեղվի պես միշտ կըթռչկոտի.
Այս ընթացքով պիտի մեռնի,
Այսօր այստեղ, վաղը այլ տեղ:

ԱՌ ԱԶԳՍ
Ջիվանի

Ազգ իմ, ո'րքան նըկուն մնաս,
Սիրտս քեզանից չի զատվի,
Հազար տեսակ չարչարանք տաս`
Սիրտըս քեզանից չի զատվի:

Քեզ չեմ մոռանա հավիտյան,
Հարազատ մայր իմ Հայաստան,
Թեկուզ դրախտն էլ ինձի տան,
Սիրտըս քեզանից չի' զատվի:

Քեզանով եմ ես երջանիկ,
Իմ սիրելի, իմ անուշիկ,
Ծոցիդ մեջը հանգչիմ մայրիկ,
Սիրտըս քեզանից չի զատվի:

Ջիվանին եմ քեզ բարեկամ,
Քանի ողջ եմ, ամենայն ժամ,
Հնդկաստանին էլ տեր դառնամ,
Սիրտըս քեզանից չի զատվի:

ԱՌ ՆԱԶԵԼԻՆ
Ջիվանի

Նազելի, թագուհի'ն չէ քեզ համեմատ,
Ծոցը հոտով ծաղիկ չունի քեզ նման,
Սև-սև աչքեր, կամար ունքեր, լայն ճակատ,
Ամենայն գեղեցիկ չունի քեզ նման:

Դրախտի ծնունդ ես գեղա'նի շուշան,
Ծոցումդ պահված կա հոտով պալասան,
Թեև սուլթանի մոտ սիրուններ շատ կան,
Նորանց մեջ մի հատիկ չունի քեզ նման:

Դու Ջիվանու ասածիցն էլ առավել,
Որքան գովասանք տան` է քեզի վայել,
Թեպետ Վրաստանի անունն է ելել,
Իսկապես, սիրունիկ չունի քեզ նման: