Сообщение:#54 Harutin » 19 июн 2011, 14:53
ՋՐՕՐՀՆՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԳՈՎ...
Ընկղմվիր... Սուզվիր...
Օվկիանոսի մութ ջրերի տակով,
Խորունկ ժայռերի անձավների թեք հարկերի միջով
Պտույտ առ պտույտ
Հասիր ջրերի ոգու ռունգերին՝
Շարժելով նրա հոտառությունը քո հանդարտ շնչով,-
Օվկիանոսի լայն, մեծ շնչառության չափը կրելով՝
Աբողջը լրիր... Ընկղմվիր դանդաղ...
Ձայնը խլության
Ծովային անհունչ արարածների
Ականջների մեջ անշշուկ թողած՝ լցվելով իջիր,
Մնալով լռին խորտակումների,
Անփակ կոպերի փառակալումի ու ժայռացումի
Անտրտունջ վկան... Ընկղմվիր անբառ...
Հոսանք առ հոսանք՝
Ջրահեղձների համրության միջով՝
Հաղթահարելով ծանր ջրերի բեռը քունքերիդ...
Ու քեզ կալանող օդի ռետինե խողովակների
Երակը պարփակ պատռելով՝ հոսի՛ր,-
Զարկելու հույսը արդեն կորցրած
Քո երակների պայթյունով ներքին՝
Արյամբ խառնվիր անհույզ ջրերի սեւ երակներին...
Խորտակվիր... Գնա՜...
Գույներ կալանող խավարի խորքում՝
Անդունդի խլված արձագանքի մեջ եղիր աննշան...
Անխռով, անճիգ, անվրդով... Սուզվիր...
Հետքից թողնելով մոռացումի պես անհասցե մի բան...
Պատառիկ՝ ամբողջ...
Ու վեր խոյացող մեծ պղպջակի թափանցիկ սրտում
Ամփոփված շնչիդ մղումով վերջին
Լույսը քո հոգու բաց թող... Դու իջիր...
Կաթնագույն, թարթող պարույրի հետքից
Տեսնելով արդեն քեզնից հեռացող
Բացահայտումի գունագեղ շղթան...
Լուծվիր ջրերի բաղադրությանը,-
Քո հիշողության անհայտ տարածքում
Վերջին բջիջով ցամաքը հիշիր... Ժայռ եղիր...
Նաեւ... օվկիանոս մնա...
Ծավալվիր... Բացվիր...
Օդի անհանդերձ պարածածկույթում անմղում, անջանք
Ծածանվիր... Ճախրիր...
Ժայռերից հեռու, ջրերից վերեւ՝ անհայտ ծիրերով՝
Պտույտ առ պտույտ, միջանցք առ միջանցք
Ճանաչիր... Լցվիր...
Կոկոնվիր անհայտ տիեզերքների մոր արգանդի մեջ.
Ժամանակների բաց օվկիանոսում
Պատրաստվիր ծեսի... Անխոստում ծեսի՝
Ծնունդ առ ծնունդ... Անուն առ անուն...
Արարչի առաջ...