СТАНЬ VIP

Последние блоги
Ի՞նչ է սա rozahastyan 30 мар 2022, 10:20

0 комментариев11129 просмотров
Սխալ քարտեզ rozahastyan 30 мар 2022, 10:18
ՍԽԱԼ ՔԱՐՏԵԶ


Ժամանակին, հորս տանը պատի վրա մի քարտեզ կար,
Քարտեզի տակ՝ մի փայտե թախտ, թախտի վրա՝ մի հին մինդար:
Ճիպոտ էի ծառից պոկում, և երբ մենակ էի մնում,
Ես այդ ծուռտիկ ցուցափայտով ապրելավայր էի ընտրում:


Նշան էի բռնում կետին, որտեղ ուզեցել եմ ապրել,
Իմ մոլագար սերը դարձած "Ереван"-ն էր գրված այնտեղ:
Փակ աչքերով՝ ցուցափայտով ծակել եմ աշխարհի կեսը
Բայց այդպես էլ ոչ մի անգամ չեմ ընկել երազած տեղըս:


Դեռ է՛ն գլխից, (հեյ վախ, հեյ վախ), երազանքիս չէր վիճակված
Գոնե այդպե՛ս, խաղի՛ տեսքով դառնալ մասն իրականության:
Կեսդար անցավ ու ավելին... Հիմա նայում եմ քարտեզին,
Կրկին հեռու՜ եմ քեզանից անհա՛ս երազ, իմ հայրենիք...


Ռ.Խաստյան

0 комментариев11529 просмотров
Զգա rozahastyan 30 мар 2022, 10:13
ՍՐՏԻ ԱՐԱՀԵՏ


Արահետ կա, գիտե՞ս, դեպի սիրտ ցանկացա'ծ -
Փշոտ, քարքարոտ, դժվարանց...
Ես գտե՛լ եմ այն:


Ընդամենը զգա, թե ինչպես է հարթում
Ճանապարհը ԱՅԼՈՑ իր սրտով՝
Մի կին քեզ պաշտող:


Ռ.Խաստյան

0 комментариев12116 просмотров
Улыбка rozahastyan 28 мар 2022, 21:29
Улыбка
Роза Хастян
Вместо предисловия - послесловие.(http://www.stihi.ru/2012/05/22/8243)
---
Я написала эту миниатюру 26 апреля с.г.
В день, когда оперировали Софию Сафарову.
Мне ТАК хотелось быть рядом!
И я представила, КАК она ИДЕТ( не ведут, нет. Именно - идет, пусть даже на больничной каталке!) на операцию.
Я ТАК хотела, чтобы все было так, как в миниатюре!
Я никогда не видела её улыбки, но ЗНАЛА, КАК она улыбается...
Но ЕЙ не хватило НАШИХ улыбок. И ОНА не вернулась...
---
Вот ЕЁ последнее письмо:
---
Розочка моя, привет!
Вот и пришел этот день...
Я как онемела, хочется много всего сказать тебе, но слов не нахожу,
но ведь и без слов можно понять и чувствовать друг-друга!
Моя хорошая, я очень постараюсь вернуться и написать тебе.
Помни, что я люблю тебя и всегда буду благодарна тебе за все,
за то что ты всегда была и есть рядом.
Всегда твоя СофИ.
---
Сейчас, только что по мэйлу узнаю, что СоФИ н...

[ Продолжается ]

0 комментариев6950 просмотров
Անիմաստ rozahastyan 22 мар 2022, 09:55
***
Ի՞նչ է սա: Եսի՞մ,- անսովոր դրու՞յթ, եղանակային մեծ փոփոխությու՞ն, անոշալությու՞ն ոչ տրադիցիոն,
Մարդկային Ոգու ջարդուխուրդ եղած վերջին կտորի արձագանք-ոռնո՞ց,
Սովորական ու համակարգային խելագարությու՞ն –
Ոչինչ չմնաց մարդու մեջ նորմալ, ոչ էլ բնության մեջ մնաց մի կապ,
Որի ծայից էլ կլիներ կառչել ու շարունակել ինչ-որ կերպ քարշ գալ,
Կարճ ճամփի վրա, անվանումով «կյանք...»

Ասում էի քեզ. «չգնա՛ս հանկարծ...»,
Ծիծաղում էիր երեսիս քահ-քահ. «հեչ չմտածես, ի՞նչ է լինելու պառավ շանը կաղ ,
Իր կաղությունից հո չի՞ մեռնելու...»
Զայրանում էի «շուն» բառիդ վրա առանց ցույց տալու...
Տեսա՞ր, որ մեռավ...

Ես այս վիճակին որակում չունեմ: Ի՞նչ անուն դնեմ այս վիճակին կույր,
Երբ ոչի՜նչ չկա էլ շրջապատում,- լոկ գորշություն է, ավազ ու սամում,
Ու մեկ էլ...փոշի՜՜, որն ամեն վայրկյան աչք է կուրացնում,
Արցունքը քշում դեպի ներս՝ կոկորդ,- սիրտը խեղդելով:

Որքա՜ն խնդրեցի - ինձ չլսեցի՛ր,- վերջը՝ գնացիր:
Ու այն էլ այնքա՜ ն արագ ու հապշտապ, ու հանկարծակի՛,
Մենա՛կ, շա՜տ մենակ, շվար ու մոլոր այստեղ թողնելով,
Բացակայությանը ...

[ Продолжается ]

0 комментариев12459 просмотров