… Քունս չի տանում, Դու էլ մի քնիր, Հետս էլ կրկնիր, Թե ի՞նչ եմ անում Ես ի՞նչ եմ անում Ո՛չ Հայաստանում …
***
Ի՞նչ արած մարդ եմ Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է, Հասկացեք էլի, ես մի քիչ բարդ եմ. Քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն. Ինչքան չլինի՝ դեռ մի քիչ մարդ եմ: Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը, Եվ ինձ թվում է մեծ ու անպարտ եմ, Բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ Դեռ թիապարտ եմ: Մերթ ոտից-գլուխ զարդեր եմ հագնում, Մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ, Մերթ քար ու քարափ, մերթ վայրի խոպան, Մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ: Հավիտենության լծորդն եմ անդուլ, Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ, Փոթորիկներ են եռում հատակիս, Թեև երսից այսպես հանդարտ եմ: Կյանքս ավարտելու վրա եմ արդեն, Բայց ինքս, ավա՜ղ դեռ անավարտ եմ... Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է Հասկացեք էլի, ի՞նչ արած ,մարդ եմ: --------------------------------------------------------
«Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ» Իսկ ո՞րն է չափը, ո՞վ է սահմանել, Ո՞վ է այդ չափը չափել ու կտրել...
Ամեն ին չափի մեջ է գեղեցիկ...
Իսկ ես ուզում եմ նվիրվել անչա՜փ, ՈՒզում եմ տարվել ու սիրվել անչափ, Եթե ուրախ եմ ճչալ եմ ուզում, Տխուր եմ՝ անզուսպ լացել եմ ուզում...
Չեմ ուզում տրվել չափին գեղեցիկ, Չափի մեջ ձևված կեղծավոր մարդիք Ամենուրեք են... Չափով են խոսում, չեն անկեղծանում, Չափով են ժպտում կամ ուրախանում, ՈՒ մտածում են, -Չէ, շատ ժպտացի, դե երես կտամ Ավելի լավ է չափավոր Խնդամ, Չափավոր սիրեմ, չափավոր ներեմ...
Հոգնել եմ այդ կեղծ չափից ու ձևից, Այդ չափավոր ու անվերջ չափչփող Չափված ու ձևված արարածներից... --------------------------------------------------------
Ես ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ, որ չմեռնի իմ հոգին, Որ չմարի իմ հոգին քո ակաթե աչքերում․ Ես ի՞նչ անեմ, որ մնա ծիածանը երեքգույն, Որ չցնդի, չմարի՜ իմ հոգու հեռուն․․․