СТАНЬ VIP

Последние блоги
Ի՞նչ է սա rozahastyan 30 мар 2022, 10:20

0 комментариев11130 просмотров
Սխալ քարտեզ rozahastyan 30 мар 2022, 10:18
ՍԽԱԼ ՔԱՐՏԵԶ


Ժամանակին, հորս տանը պատի վրա մի քարտեզ կար,
Քարտեզի տակ՝ մի փայտե թախտ, թախտի վրա՝ մի հին մինդար:
Ճիպոտ էի ծառից պոկում, և երբ մենակ էի մնում,
Ես այդ ծուռտիկ ցուցափայտով ապրելավայր էի ընտրում:


...

[ Продолжается ]

0 комментариев11532 просмотров
Զգա rozahastyan 30 мар 2022, 10:13
ՍՐՏԻ ԱՐԱՀԵՏ


Արահետ կա, գիտե՞ս, դեպի սիրտ ցանկացա'ծ -
Փշոտ, քարքարոտ, դժվարանց...
Ես գտե՛լ եմ այն:


Ընդամենը զգա, թե ինչպես է հարթում
Ճանապարհը ԱՅԼՈՑ իր սրտով՝
Մի կին քեզ պաշտող:


Ռ.Խաստյան

0 комментариев12117 просмотров
Улыбка rozahastyan 28 мар 2022, 21:29
Улыбка
Роза Хастян
Вместо предисловия - послесловие.(http://www.stihi.ru/2012/05/22/8243)
---
Я написала эту миниатюру 26 апре...

[ Продолжается ]

0 комментариев6950 просмотров
Անիմաստ rozahastyan 22 мар 2022, 09:55
***
Ի՞նչ է սա: Եսի՞մ,- անսովոր դրու՞յթ, եղանակային մեծ փոփոխությու՞ն, անոշալությու՞ն ոչ տրադիցիոն,
Մարդկային Ոգու ջարդուխուրդ եղած վերջին կտորի արձագանք-ոռնո՞ց,
Սովորական ու համակարգային խելագարությու՞ն ...

[ Продолжается ]

0 комментариев12599 просмотров
Последние комментарии
Собеседование на самую трудную работу в мире Vard 13 июн 2022, 12:10
А самое сложное и важное в этой «работе» - дать достойное воспитание!… …

Сумасшедший дом alashwil 08 май 2021, 12:45
Текст песни. Free, google translation

Сумасшедший дом
1.
Кажется, жизнь остановилась, кажется, жизни нет,
Нашимы томами жизни, никто не живет.
Кажется мы забыли, кажется мы не помн...

[ Продолжается ]

Հայի ծնունդով մենք մահը կհախթենք Minasyan 03 май 2019, 17:16
Спасибо Вард джан :roll:

Быстрые ссылки в Chrome 69 Gisher 25 сен 2018, 10:52
Начиная с 69 версии, если войти в аккаунт Гугл, автоматически происходит вход в браузер, что не всем нравится. Чтобы отключить эту ,,фишку,, нужно сделать след.

Введите chrome://flags/#a...

[ Продолжается ]

Случайная запись
Երեկ և այսօր և վաղը Ռոբերտ Վեհերյան 06 июн 2016, 22:33
…Երեկ էր, այսօր էր, վաղը…

Հերթով ամեն ինչ մոռանում էինք…
Սկզբում մոռացման վախը,
Հետո ցավերը ու մնացածը…
միայն հիշում էինք սուտը…
Առավոտյան սկսեցինք ծխել
լուսաբացի վերջին տուփը,
Երեկոյան մինչև վերջ կոնծեցինք
լիքը շշով մայրամուտը…

Երեկ էր, այսօր էր, վաղը…

Եվ չկայացավ
ժառանգության հետ
մեր ժամադրությունը,
Շարունակվում էր դեռ չպարտված
մոռացության այդ խաղը,
Գերազանցել էինք մեր սեփական
կյանքի արագությունը,
Եվ կրկնվում էր նորից ու նորից
կյանքի չստացված պահը...

Երեկ էր, այսօր էր, վաղը…

Սերը չէր բուժում և չէր բուժվում,
ընդունում էինք միտքը-քիմիա,
Տարածությունն էր դարձել ժամանակ,
իսկ ժամանակը ժամանց էր,
Եվ լռությունը լարից ընկած
մի հիմն էր, թեև անհիմն...
Ու բաց թողեցինք հույսի վերջին
կամ վերջին հույսի սեանսը…

Երեկ էր, այսօր էր, վաղը…

Գաղթը ներկայից դեպի ապագա
խախտում էր մեր նոսր շարքը,
Կյանքը ամեն կարևոր բանից
կախում էր մեծ հարցական,
Վրեժը սառել էր, մատուցող չկար,
տաք մատուցվում էր կաշառքը,
Մահը անում էր ներկա–բացակա
և անում ներկան՝ բացակա…

...

[ Продолжается ]

0 комментариев5154 просмотров