ԼԻՆՈՒՄ Է, ՉԻ' ԼԻՆՈՒՄ...
Ընկա'ր երկնքից, իմ սիրո Աստված,
Կամքդ ի կատա՜ր, այդպե'ս ցանկացար,
Էլ ի՞նչ ղողանջներ փշրվող սրտից,
Երբ աղոթքն առ քեզ՝ դարձավ զառանցանք:
Դու Աստված չէի'ր,- մի՜տքս էր խավար,
Հոգիս՝ կույր ու խուլ մի հավատացյալ,
Զոհն եմ ես եղել իմ իսկ հավատի,
Դու՝ իմ հավատը... ամենադժվար:
Ընկա՜ն, փլվեցին երկինք ու գետին,-
Հանում եմ, հանու՜մ խաչը շալակիդ,
...Ես կարծում էի, թե Աստվա՜ծ էիր,
Դու իրականում կու՜ռք անգամ չէիր:
Ընկա'ր երկնքից, իմ սիրո Աստված,
Կամքդ՝ ի կատար, այդպե'ս ցանկացար,
Ի՞նչ սիրո Աստված երկնակամարին,
Երբ փշուր եղավ հողե կուռքն անգամ:
Ռ.Խաստյան