ԻՆձ թվում է ձեզանից ոչ-ոք դեմ չի որպեսզի այս յուրահատուկ բանաստեղծությունը գրվի այս թեմայում
Գեւորգ Էմին "Մեր Այբուբենը"Այբուբեն չէ սա,
Բերդ է անմատույց,
Գանձ է աննվաճ:
Դուռ է փրկության,
Ելք, երբ հույս չկա,
Զարթոնքի նվագ:
Էությունն է մեր,
Ընթացքն ու ուղին,
Թագ ու զորավար:
Ժողովող մի կանչ,
Իմաստուն խորհուրդ,
Լինելու համար:
Խունկը խորանի
Ծնողը բանի,
Կնիքն ինքնության:
Հացն հանապազօր հայի սեղանի,
Ձիրքերի հնձան:
Ղօղանջը երգի, ղեկը ընթացքի:
Ճեմարան ճառի,
Մարզարան մտքի, մատյան հավատքի,
Յուղ անմար ջահի:
Նախահիմքն է մեր,
Շողը մեր հույսի,
Ոգին մեր ճարտար:
Չինարը այգու,
Պարիսպը մեր տան,
Ջրաղացն արդար:
Ռումբն է մեր ռազմի,
ռունգը բնազդի,
ռահվիրան կյանքի:
Սերն ու սիրտն է մեր,
սերմը միշտ ծլող,
Վեմ ու վիմագիր:
Տունը՝ ցամաքում,
տապանը ջրում,
Րոպեն սլացքում:
Ցորյանը արտում,
Ուղին անհայտում,
Փ առքը սխրանքում:
Քիստն է ու քաղն է մեր,
քանքար ու քնար,
քարավան ու ափ:
ԵւՕջախն անմար,
օժիտն անհատնում
Ֆե-ից մինչև Այբ:
