* * *
Մատներիցս ծորում է իմ սիրած մեղեդին...
Պատրա՞ստ ես, երկի'նք, ընդունել քնքշանքն իմ համակ...

* * *
Բորբոքված էի ու լի` հաշվեհարդարով, հանկարծ քեզ հիշեցի, Որդի' Աստծո.
երբ գլուխս շրջեցի հետ, չարության նշույլ անգամ չգտա իմ մեջ...