* * *

Քեզ նվիրած իմ սիրո դիմաց ես ցավ ստացա:
Չեմ կարող ժխտել՝ շռայլ ես անշուշտ.
քո տված ցավն ավելի շատ էր, քան իմ սերը...

* * *

Հրաշքը եկավ ու խոնարհվեց պարզության առջև.
- Ինչ հրաշալի՜ ես դու, պարզությո՛ւն...

* * *

Երբ աչքերիս ցոլքով
ուղեկցեցի ընթացքդ, երկի'նք,
ջերմացան քո տարածքները.
ես չգիտեի, որ այսքան կարոտ ուներ
երկինքն ինձ համար պահված...

* * *

Քնքշանքը եթերում սավառնում է իմ ետևից.
"Դու սազում ես ինձ",- ասում է,-
արի' թևանցուկ քայլենք":
Ու նրան ձուլված'
քայլում եմ երկրում' եթերի միջով...
Չգիտեմ անցնելու ուրիշ ճանապարհ...

* * *

Երբ նվիրեցի քեզ սրտիս թրթիռը,
այն դադարեց տրոփել...
Պարզվեց, որ դու դրել էիր այն
մյուս ծանրակշիռ նվերներիդ տակ...

* * *

Եվ ընդունելով մարտահրավերը՝
ճակատամարտեցի գիշերվա հետ մինչև վերջ:
Պարտության մատնվեց ինքը՝ գիշերը.
չհաջողվեց նրան գեթ մեկ ակնթարթ փակել աչքերս...

* * *

- Ինչու՞ են գեղեցիկ ծաղիկները ճահճում աճում...
- Որովհետև նրանց հայացքի առջև
երկինքն է միայն,
երկի՜նքն են տեսնում...

* * *

Սթափվեցի՝ այտիս այրող ցավից...
Ձեռքս տարա այտիս.
այդ իմ հավատքն էր, որ ապտակեց ուժգին՝
մեղքի մեջ թաթախված մտքերիս համար...

* * *

Ձեռքիդ նարինջը
տեղափոխեցի մտածումիս մեջ,
ու կյանքն իմ ջղերում սկսեց
նարնջագույն արև բաբախել...

* * *

Մատներիցս ծորում է իմ սիրած մեղեդին...
Պատրա՞ստ ես, երկի'նք,
ընդունել քնքշանքն իմ համակ...