СТАНЬ VIP

Անահիտ Հայրապետյան

В этом разделе запрещается писать русскими или латинскими буквами.
Այս բաժնում կարելի է գրել միայն հայերեն տառերով

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#1  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:04

Անահիտ Հայրապետյան

(148.51 кб) Просмотров: 963


Ծնվեցի ԼՂՀ Հադրութի շրջանի Խծաբերդ գյուղում։Սովորում եմ Հայաստանի Պետական Ճարտարագիտական Համալսարանի ասպիրանտուրայում։ Ուրիշ ի՞նչ գրել։ Որ ավարտել եմ ք.Աբովյանի վարժարա՞նը։ Գրեցի։ Ու քանի որ լուսանկարել եմ սիրում, սովորում եմ Լրատվական Միջոցների Կովկասյան Ինստիտուտում։ 2002-ին ՆՓԱԿ-ը տպագրել է բանաստեղծություններիս ժողովածուն։ Արդեն լույս տեսավ նաեւ երկրորդ գիրքս` «Թաբու» վերնագրով


Պոեմ համար զրո կամ Թանկագինս
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#2  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:05

սկիզբ

Վագոնը շարժվեց բացարձակ արագությամբ,
սպասիր մինչև սկիզբ,
ու ամեն ինչ այնքան հարթ կլինի,
որ կզզվես անգամ կերածդ թանկարժեք նախաճաշից։
Ինձ ամենևին պետք չեն հոգսերը.
առանց այն էլ երկինքը պտտվում է
միշտ նույն արագությամբ,
այգաբացները հաջորդում են իրար։
Իմ արած համաշխարհային գյուտերը,
ոսկետառով կգրեն իմ անունը,
ու էլի կարևոր չի լինի,
որ դրանից…
անտառների մժեղներին՝
ոչ մի բան,
սովորական ծննդաբերող կնոջը՝
ոչ մի բան։
Նրանց հետ այնքան տխուր է,
նրանք միայն իրենց երեխայի քաքից են խոսում։

January. Ես ուզում եմ հարստանալ։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#3  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:08

չարախոսություն

Հանդգնեցի ու չարախոսեցի,
Հանդգնեցի ու չարախոսեցի,
նրանք մեզ բարկացրին,
ու մենք բարկացանք։
Ինչի՞ ես հանդգնեցի,
ինչի՞ ես բարկացա,
թու ես, թու ես,
կռռացի,
դու…
դուռը փակիր, ես աղոթում եմ.
մեկ, երկու, երեք, չորս, հինգ, վեց, յոթ, ութ, ինը, տաս,
տշեմ ֆռաս…

Նայիր՝
արյունը վարդագունում է շուրթերիս,
նայիր՝
ձեռքերս ինքնըստինքյան բարձրանում են,
ու ես ազատագրվելու նշաններ եմ անում…

Բարկացիր վրաս,
ահա քեզ տասը ռուբլի,
ահա քսան,
ահա աշխարհի բոլոր գանձերը,
բարկացիր վրաս։

Երբ գարունն աղմկեց, ես մրսեցի։
Մրսեցի, որ Մոսկվայում եմ,
մրսեցի, որ ուզում եմ կարոտած լինել Երևանի
ու համառորեն չեմ կարոտում։
Կարոտիր,
անպայման պետք է կարոտել Զվարթնոցին,
հոգնած հագուստով գեղեցկուհի Զվարթնոց,
զվարթիկ,
անհամապատասխան անուն,
զվարթիկ,
ինչո՞ւ ես մռութներդ կախ,
ինչո՞ւ են շորերդ անկապ,
ինչո՞ւ են մազերդ բիզ-բիզ,
ինչո՞ւ են սայլակներդ վճարովի,
ինչո՞ւ ես երջանիկ։
Դու ուզում ես համաշխարհային
ցուցանիշներին համապատասխանել,
ցավալի է…
Քրչոտ,
աղաղակել,
քրչոտ,
միջազգային ստանդարտներին
համապատասխան տներ,
կահույք,
հագուստ
ու Զվարթնոց,
միայն թե…
ներիր ինձ, իմ քաղաք,
միայն թե…
ներիր ասածներս,
միայն թե…
հասկացիր ինձ,
դու սկսել ես ծերանալ,
ու քո տգեղ շպարը
քեզ ավելի թառամեցնում է,
միայն թե ներվեմ։Ահա քեզ քսան ռուբլի,
կարոտիր,
Ահա աշխարհի բոլոր գանձերը, ահա…

Այստեղ արդեն ցուրտ է, ու ես արդեն մրսում եմ։
Շաբաթ օրը թատրոն կգնամ, կիրակի չեմ գնա, երկուշաբթի…
Ամբողջ օրը չգրել, գրել ընդամենը մի քանի էջ, կարդալու համար ժամանակ չգտնել։
Խմել ամենաանհավանական տեղերում՝ շենքերի աստիճաններին, ԾԽԸԺ-ի եզրերում, խանութի հենց դռան դիմաց շրջան կազմել, ծանոթ-անծանոթով հավաքվել ու խմել։ Ընկնել ցեխերի մեջ, կորցնել եսը, խոզի պես խռմփացնել։
- Աղջիկ ջան, ինչի՞ ես էդքան տխուր։
- Տխուր չեմ։
- Չէ, տխուր ես, նայիր, մերոնք ինչ ուրախ ու անհոգ են, դուք մի տեսակ շատ մտահոգ եք։ Հայ ես, չէ՞։
- Սիրուն էլ աղջիկ ես։
Բայց դա կարևոր չէ, կարևորն այն է, որ երեխաները դպրոցում լավ սովորեն։ Կարևորն այն է, որ նրանք վառ հագուստ են կրում, կարևոր շատ բաներ կան։
Միայն մարմնովս մեկ դողցնում եմ ու հիստերիկ ծիծաղում։
Դուռը փակիր,
ես ծիծաղում եմ։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#4  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:25

հանդիպում

Մտորումներին վերջ չկա։ Չէի կարծում, որ հնարավոր է նման բան։
Մտա վագոն, այնտեղ նա է՝ իր մյուսի հետ, որ թույլ է տալիս իրեն գրկել, ինչպես ուզես։ Ես մոտեցա ու հրեցի նրան, որ ասեմ՝ բարև, ընդամենը բարևեմ։
Ես այնուամենայնիվ գոռացի՝ բարև, բարև, ուռա, ուռա, ուռա։ Չգիտեմ՝ դրա համար ինձ դա՞տ է հասնում, ի՞նչ, բայց ես գրանցման թերթիկ ունեմ գրպանս ու արխային բղավեցի՝ բարև, անպիտան, բարև, այլանդակ, բարև, գարշելի, բարև, սեր, բարև, անառակ։ Վագոնում բոլորը գլուխները տարուբերեցին։ Ոմանք ստիպված ասացին՝ բարև։ Ոմանք թռան։ Հարբեցողների հեչ պետքը չէր, միայն թե գարեջուրը չվերջանա։ Կարևոր շատ բաներ կան։ Բարև։
Ոստիկանը խնդրեց փաստաթղթերս, նա վախեցածի պես ցռեց տակը ու դուրս թռավ վագոնից։ Աչքիս ոստիկանների մասին շատ եմ գրելու։ Հիմա պիտի նկարեմ։
Այստեղ արդեն ցուրտ է, ու ոմանք ապուշ են։
Տղան ուտել է ուզում։ Տուր նրան լոլիկը, ահա և պաղպաղակ, տղաս։ Իսկ հետո՝ նախագահի մրցանակ։ Միամիտներ։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#5  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:26

դեռ երեկ

Դեռ երեկ, դեռ երեկ, դեռ երեկ ես մոլորված, դեռ երեկ ես մոլորված շոկ էի ապրում, վերադարձ շրջանագծին, վաղ էր։
Դեռ երեկ ամպը միայն ներքևից էի տեսել։ Թռչել ամպից էլ վեր։ Դեռ երեկ ես ինձ հավատում էի, քարկտիկ խաղում, չէի զանգում։
Ձյունը խաղում է մանր-մանր, տող-տող։ Ահա, վերցրու, հիշիր՝ ոչ ոք քեզ ոչինչ պարտական չէ, կարդա աստվածաշունչը, կարդա օրենսգիրքը…
Կանաչ, բարուր օղակներ։
Այլմոլորակայինի թուք, մրջնաբույն, արևելյան աղանդեր՝ փախլավա։ Հայկական ռեստորան։ Հայրենականին մասնակցած ռուս պապիկներ՝ մեդալապատ, անխռով, Ղարաբաղ են քննարկում։ Անգամ նրանք։ Մի հայ բացահայտորեն գործերը դզելու համար կերուխում է կազմակերպել։ Ղարաբաղը նրան հետաքրքիր էլ չէ։ Ինձ այստեղ ոչ ոք չի ճանաչում։ Հայաստանո՞ւմ, հազիվ թե… Ամենուր նույնն է։ Ամեն մեկն իր հոգով, ամեն մեկն իր հոգսով։ Ոմանք անգամ Նոբելյան մրցանակ են ակնկալում, ոմանք անգամ հարստահարվում են, ոմանք անգամ սիրահարվում։
Գեղեցկանալ, ներկել աչքերը, շտկել ծռված քիթն ու՝ հայդեհայ։

Երկինքը բացվեց, նոր հայացք գցեց վրաս։ Տոմսավաճառը հեկեկում է։ Սրանք էլ լալ գիտեն։ Ես մի հաշմանդամ պառավի տեղս զիջեցի, ապշեց։
Ծխախոտը բողոքում է մոխրամանին, մոխրամանը ճակատ է այրում։ Բիզնեսը։ Երանի ստացվի, ու ես էլ մի գործ դնեմ, խոշոր եկամուտներ։ Իսկ այժմ միայն այցելություններ։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#6  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:26

ժամադրություն

Ժամադրության կետն ուղիղ շրջանագծի կենտրոնում Մոսկվա քաղաքի, ուր կանգնում ու երազանք ես պահում, հետո մետաղադրամ նետում։ Պառավներն ու երեխաները հավաքում են աղջկա նետած մետաղադրամը։

- Հիմա ի՞նչ, ես նրան չզանգե՞մ։
- Նա քեզ կզանգի։

Այստեղ՝ սահմանների երկնակամարում,
արագիլների երամը դրխկոցով հագավ օդի գորշ զանգվածին
ու վեր բարձրացավ։
Կաթսայի մեջ լցրած կաթը բարձրացավ,
սերը մատներով վերցրի ու շուրթերով քամի արեցի,
որ սերը գա բերանիս մեջ։
Հետո բերանում երկար տեղափոխեցի, զգացի բոլոր համերը։
Տող-տող կերա պոեզիան, իմ մեջ եղած պոետին։
և չդիմացա ու գոռացի.
բարձրացրի կիսաշրջազգեստս,
սկսեցի կոշիկներով քստքստացնել։
Մի անգամ, այո, հենց իսկապես մի անգամ աղջիկը կարողացավ տիրապետել իրեն ու չզանգել տղային։ Տղան բավական տարօրինակ զգաց իրեն, վերցրեց հեռախոսն ու… զանգել չհամարձակվեց։
Հեռուստացույցից կառչելու համար ավելի հարմար առիթ հազիվ թե լինի։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#7  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:27

նա

Վերջը տղան որոշեց մնալ տանն ու նայել հեռուստացույցով ցույց տրվող մաֆիոզների դեմքերին, ում երեխաներին իր երեխաները պիտի նայեն ու այսպես շարունակ։
Հետ տալ կադրերը։ Շարադրել նոր գործողություններ։
Այբուբենի երեսունինը տառերը, և, օ, ֆ, հնչյունաբանություն, թվեր, ամսաթվեր։

08.10.04
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#8  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:27

վայրի բադեր

Փոքրիկ լճակի ընդամենը մի քանի վայրի բադեր իջևանեցին Մոսկվա գետի հյուսիսային նավահանգստում։ Մի քանի պառավներ՝ ներկած շուրթերով ու գծած հոնքերով… Նրանց մասին գրքերում կարդացել եմ, ու գրվելու կարիք նրանք այլևս չունեն։ Ափսոս լուսանկար չարեցի։ Այդ օրը ես իմացա Պաուլո Կոելիոյի մասին։ Այստեղ էլ ստուգեցին մեր փաստաթղթերը։ Հնարավոր է՝ շախիդկա եմ։

Տղան դեռ չզանգեց։
Սիրահարություն և սեր,
չեմ զանգի, որ զանգեմ,
չեմ գնա, որ գնամ,
չեմ ուտի, որ ուտեմ,
չեմ ների, որ ներեմ,
չեմ ստորանա, որ ստորանամ,
սալահատակի վրա բոբիկ չեմ քայլի,
որ քայլեմ,
լռվիր, լռվիր, լռվիր, օր,
իմ աչքերում դժոխային երանությամբ…
Լռվիր իմ չռված բիբերում,
լռվիր իմ հոնքերում,
արցունքներ պոկիր իմ սառած աչքերից,
որ ուզում են համոզել՝ իբրև մարդ է գալու։
Իբրև թե մարդը, ոչխարը, մարդը, անասունը, մարդը, սերը, կարոտը գալու են։
Ես այլևս չեմ ցածրանա։ Սովոր եմ, երբ իմ հետևից են վազում։
Նա հույն ընկերուհի ունի, ում հետ համբուրվում էր մետրոյում, գրկում քամակը, ես ուզեցի ասել՝ բարև։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#9  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:27

երեխան բղավում է

- Հավաքի՛ր իրերդ ու գնա։
Կինը հարբած բղավում է.
- Գոնե վերարկուս։
Երեխան բղավում է, երեխան բղավում է, իսկ մայրը՝ անբարոյականի մեկը, հայրը՝ հարբեցող, իսկ երեխան, ինչպես բոլոր երեխաները, բղավում է։
Ջորջ Բուշն ու Ջոն Քերին հարցազրույց են տալիս։ Տեռոր, մանկասպանություն։ Երեխան բղավում է, մայրը՝ հարբեցողի մեկը, հայրը՝ անբարոյական։
Շնորհավորում եմ, ես սիրահարվեցի, անասուն։
Բռնել պոեզիայի ականջը,
ծակել ու ականջօղ հագցնել,
հետո ժամանակ առ ժամանակ յուղել, որ չցավա։
Վերմակը քաշեց գլխին ու երջանիկ ժպտաց։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали

Անահիտ Հայրապետյան

Сообщение:#10  Сообщение Harutin » 28 июл 2011, 18:28

մի շտապիր

Բոմժերի բերանից հայհոյանքը թափվում է արևի շողերի պես,
մի շտապիր,
արևածաղիկը թափում է սերմերը,
մի շտապիր,
երբ ձայնն առաջ է ընկնում ձայնից,
պատկերը՝ հիշողությունից,
կառչիր հողից մի ակնթարթ
ու… մի…
Աղջիկը չզանգեց տղային մեկ օր,
երկու օր,
երեք օր,
հետո թքեց տղայի մասին։
Միայն զանգի, չանգռեմ դեմքը, թռնեմ դեմքին։
Изображение
Аватара пользователя
Harutin (Автор темы)
Gisher.Ru Team
Gisher.Ru Team
Информация: Показать детали



Вернуться в Պոեմներ